داراییهای نامشهودی که به صورت جداگانه تحصی شده اند ،هنگام شناخت اولیه به بهای تمام شده اندازه گیری میشوند. بهای تمام شده داراییهای نامشهود تحصیل شده در یک ترکیب تجاری برابر با ارزش منصفانه آنها در تاریخ تحصیل است. پس از شناخت اولیه ،داراییهای نامشهود به بهای تمام شده پس از کسر هرگونه استهلاک انباشته و هرگونه زیان کاهش ارزش انباشته گزارش میشوند. داراییهای نامشهود ایجاد شده در درون واحد تجاری ، به استثنای مخارج توسعه واجد شرایط ،شناسایی نمیشوند.
و مخارج مرتبط باآنها در زمان وقوع به سود یا زیان دوره منظور میشود.
طبق ارزیابی انجام شده ، داراییهای نامشهود به دو گروه دارای عمر مفید معین و نامعین طبقه بندی میشوند.
داراییهای با عمر معین ،طی عمر مفید اقتصادی شان مستهلک میشوند و هرگاه شواهدی دال بر احتمال کاهش ارزش دارایی نامشهود وجود داشته باشد،آزمون کاهش ارزش درخصوص آنها انجام میشود. دوره استهلاک و روش استهلاک مورد استفاده برای یک دارایی نامشهود با عمر مفید معین،حداقل در پایان هر سال مالی مورد بازنگری قرار میگیرد . تغییرات رخ داده در عمر مفید مورد انتظار یا الگوی مصرف مورد انتظار دارایی،منجر به تعدیل دوره یا روش استهلاک میشوند.و به عنوان تغییر در برآوردهای حسابداری در نظر گرفته میشوند. هزینه استهلاک داراییهای نامشهود با عمر معین در سود یا زیان دوره شناسایی میشود. (قسمت سایر هزینه های عملیاتی و اداری ).
داراییها با عمر نامعین ،یابه صورت جداگانه و یا در سطح واحد مولد وجه نقد ،به صورت سالانه مورد آزمون کاهش ارزش قرار میگیرند . این گونه داراییهای مستهلک نمیشوند. عمر مفید یک دارایی نامشهود با عمر مفید نامعین با هدف اطمینان از اینکه ارزیابی انجام شده در خصوص نامعین بودن عمر دارایی کماکان قابل اتکا است.به طور سالانه مورد ارزیابی قرار میگیرد. در صورت منفی بودن نتایج بررسی ،تغییر در ارزیابی عمر مفید از نامعین به معین با تسری به آینده انجام میشود. سود یا زیان حاصل از قطع شناخت یک دارایی نامشهود ،به عنوان تفاوت میان خالص عواید حاصل از واگذاری و مبلغ دفتری دارایی اندازه گیری میشود و هنگام قطع شناخت دارایی، در صورت سود یا زیان شناسایی میگردد.
