قانون هشتاد-بیست(۸۰-۲۰)قانون پارتو

قانون هشتاد-بیست(۸۰-۲۰)قانون پارتو

مدت زیادی است که قانون پارتو(قانون هشتاد/بیست) مانند مانعی

نامنظم با سروصدای زیادی وارد عرصه اقتصاد شده و قانونی تجربی

است که هیچ کس نمی تواند آن را توضیح دهد.

جوزف استیندل

قانون هشتاد-بیست(۸۰-۲۰)قانون پارتو بیانگر این است که تعداد محدودی از علت ها ورودی یا تلاش ها معمولا به اکثریت نتایج، خروجی ها و دستاوردها منجر می شود.

این در لغت به این معناست که مثلا هشتاد درصد از آنچه در شغل خود به آن می

رسید، از بیست درصد زمان صرف شده ناشی می شود. بنابراین برای همه اهداف

عملی چهار پنجم تلاش بخش قابل توجهی از آن تا حد زیادی نامربوط است. این بر

خلاف آن چیزی است که افراد انتظار دارند. بنابراین قانون هشتاد/ بیست بیانگر این

است که بین علت ها و معلول ها ورودی ها و خروجی ها و تلاش ها و دستاوردها

نوعی عدم توازن دورن بافته وجود دارد.

بسیاری از نمونه های قانون هشتاد/بیست در تجارت مصداق دارد. بیست درصد از محصولات و نیز بیست درصد از مشتریان معمولا نتیجه هشتاد درصد از ارزش فروش

ریالی است. معمولا بیست درصد از محصولات یا مشتریان پاسخگوی حدود هشتاد

درصد از منافع یک سازمان است.در جامعه بیست درصد از مجرمین مسبب هشتاد

درصد جرایم هستند. بیست درصد از رانندگان مسبب هشتاد درصد تصادفات هستند. بیست درصد از کسانی که ازدواج می کنند هشتاد درصد از آمار طلاق را تشکیل می

دهند. بیست درصد از کودکان به هشتاد درصد از شرایط آموزشی دسترسی دارند.

قانون هشتاد-بیست(۸۰-۲۰)قانون پارتو

الگوی نهفته در قانون هشتاد/بیست در سال ۱۸۹۰ توسط یک اقتصاددان ایتالیایی

به نام ویلفردو پارتو کشف شد. ازآن زمان تا کنون یافته های او نام های بسیاری به

خود گرفته است از جمله قانون پارتو.شرکت حسابداری

قانون هشتاد-بیست(۸۰-۲۰)قانون پارتو

بنابراین ویلفردو پارتو چه چیزی را کشف کرد؟ او در انگلستان در قرن نوزدهم

مشغول بررسی الگوهای ثروت و درآمد بود. وی دریافت که بیشتر درآمد و ثروت در

نمونه های او نصیب اقلیت مردم می شود. شاید این چیز عجیبی نبود اما او دو

حقیقت دیگر را که از نظر او مهم بودند نیر دریافت. یکی رابطه ریاضی و پایدار میان

نسبت افراد(به عنوان درصد کل جمعیت) و میزان درآمد یا ثروت متعلق به این گروه بودند.

یافته های دیگر پارتو که او را واقعا هیجان زده کرد این بود که هربار او به اطلاعات

مربوط به دوره های مختلف زمانی یا کشورهای مختلف نگاه می کرد این الگوی عدم

توازن پیاپی تکرار میشد، چه برای انگلستان سال ها پیش چه در مورد اطلاعات

مربوط به کشورهای دیگر در زمان خود و یا پیش تر وی دریافت که بازهم همان الگو

با دقت ریاضی تکرار میشود.