انواع قراردادهای پیمانکاری که بر اساس شرایط عمومی و اختصاصی پیمان تنظیم و منشأ تعهد و التزام بین طرفین می‌باشد،
قرارداد مقطوع: قرارداد بلند مدتی است که به موجب آن پیمانکار توافق می‌کند موضوع عملیات پیمان را با یک مبلغ مقطوع[1] یا نرخ ثابت برای هر واحد موضوع پیمان انجام دهد، در برخی موارد، مبلغ پیمان بر اساس مواردی خاص (مثل تغییر شاخص قیمت …) تعدیل می‌شود.
قرارداد امانی (پیمان با حق‌الزحمه مبتنی بر مخارج[2]): «قرارداد بلندمدتی است که به موجب آن آن مخارج قابل قبول یا مشخص شده در متن پیمان به پیمانکار تأدیه و درصد معینی از مخارج مزبور یا حق‌الزحمه ثابتی نیز به پیمانکار پرداخت می‌شود». به عبارت دیگر، پیمانکار در قرارداد امانی طبق شرایط پیمان مخارج تعیین شده موضوع پیمان را پرداخت و در ازای آن علاوه بر مخارج پرداختی تعیین ضده درصد معینی بر مبنای مخارج یا حق‌الزحمه ثابت دریافت می‌کند.
قرارداد بر اساس واحد بها: در قرارداد پیمانکاری بر اساس واحد بها (هر واحد کار) برای هر یک از واحدهای خروجی پیمان بر اساس واحدهای تولید شده به طور مثال مترمکعب خاکبرداری، دیوارکشی در صورت ثابت و همگن بودن خروجی پیمان مبلغ ثابتی پرداخت کند.
قرارداد بر اساس مواد و دستمزد: در این نوع قرارداد، پیمانکار ممکن است بر اساس ساعات کاری را که انجام می‌دهد، نرخ ثابتی را پیشنهاد و علاوه بر این درصد معینی از مواد و مصالح و سایر مخارجی که انجام داده است به نرخ دستمزد اضافه می‌شود، قراردادهای پیمان‌های بلندمدت مربوط به خدمات مهندسی (مهندسان مشاور)، مبنای انجام کار نیروی انسانی و کار مهندسی است، از این رو مناسب‌ترین عقد قرارداد بین طرفین (واگذارنده کار – مهندس مشاور) که گویای میزان کار انجام شده بر مبنای محاسبات باشد، قرارداد بر اساس دستمزد[3] گویند. این قرارداد بر اساس نرخ ساعتی دستمزد تنظیم می‌گردد. قراردهای پیمانکاری می تواند اجرا ومهندسی خرید به صورت یکجا ویا جداگانه باشد
