اجاره‌های سرمایه‌ای در حسابداری
اجاره‌های سرمایه‌ای در حسابداری باید تحت عنوان دارایی و بدهی و به مبلغی معادل ارزش منصفانه دارایی مورد اجاره در آغاز اجاره یا به ارزش فعلی حداقل مبالغ اجاره. هر کدام کمتر است، در ترازنامه اجاره کننده منعکس شود. برای محاسبه ارزش فعلی حداقل مبالغ از نرخ ضمنی سود تضمین شده اداره و در صورتی که تعیین نرخ ضمنی سود تضمین شده اجاره امکان‌پذیر نباشد از نرخ فرضی استقراض برای اجاره کننده استفاده می‌شود.[1]
l معاملات و سایر رویدادها طبق محتوا و واقعیت‌های اقتصادی و نه صرفاً شکل قانونی آنها شناسایی می‌شود. در مورد اجاره‌های سرمایه‌ای ممکن است شکل قانونی اجاره به گونه‌ای باشد که اجاره کننده مالکیت دارایی مورد اجاره را به دست نیاورد، اما محتوا و واقعیت‌های اقتصادی مربوط به اضافه هزینه مالی مربوط، منافع اقتصادی حاصل از بکارگیری دارایی مورد اجاره را برای بخش عمده اقتصادی آن تحصیل می‌کند.[2] (مفهوم رجحان محتوی بر شکل)
مقایسه صورت‌های مالی بر مبنای اجاره سرمایه‌ای و اجاره عملیاتی:
پایان سال 1×13 | پایان سال 2×13 | |||||||||
سرمایه‌ای | عملیاتی | سرمایه‌ای | عملیاتی | |||||||
داراییها: | ||||||||||
تجهیزات استیجاری | 2798 | 2798 | ||||||||
استهلاک انباشته | (700) | (1400) | ||||||||
جمع داراییها | 2098 | 1398 | ||||||||
بدهی‌ها: | ||||||||||
تعهدات در اجاره سرمایه‌ای | 2246 | 1605 | ||||||||
هزینه‌ها: | ||||||||||
هزینه اجاره | – | 1000 | – | 1000 | ||||||
هزینه مالی | 448 | – | 359 | |||||||
هزینه استهلاک | 700 | – | 700 | |||||||
1148 | 10000 | 1059 | 1000 | |||||||
