چگونگی برخورد حسابرسان با رسیدگی به درآمدها و هزینه‌ها

چگونگی برخورد حسابرسان با رسیدگی به درآمدها و هزینه‌ها

اصل احتیاط، نیروی بسیار موثری است بر تصمیمات مربوط به درآمدها و هزینه‌ها. غیرعینی بودن برآوردهای حسابداری (برآورد مطالبات مشکوک الوصول،  عمر مفید دارایی‌ها و تضمین کارکرد کالاهای فروش رفته)، دلیل اصلی مهم باقی ماندن این مفهوم است. احتیاط در ارزشیابی دارایی‌ها یعنی در مواردی که بیش از یک ارزش منطقی برای آنها وجود دارد، حسابدار باید مبلغ کمتر را انتخاب کند.

در مورد ارزشیابی بدهی‌ها، مبلغ بیشتر باید گزیده شود. بنابراین، هنگامی که مفهوم احتیاط درباره صورت سود و زیان به کار گرفته می‌شود، نتیجه آن رقم درآمد کمتر یا «محتاطانه» خواهد بود.

بیشتر حسابرسان برای نظریه احتیاط، احترام زیادی قائلند. بخشی از این احترام از مفهوم مسئولیت قانونی در برابر اشخاص ثالث ناشی می‌شود. صورت‌های مالی که وضعیت مالی و نتایج عملیات را کمتر از واقع نشان می‌دهد تقریباً هرگز سبب اقامه دعوا علیه حسابرسان نمی‌گردد. با این وجود، حسابرسان باید بدانند که تأکید بیش از حد بر اصل احتیاط در گزارشگری مالی، برخوردی کوته‌بینانه با نیازهای جامعه امروزین است. صورت‌های مالی باید وضعیت مالی و نتایج عملیات را به طور مطلوب نشان دهد تا با ارزشترین حالت را  داشته باشد نه آن که آنها را کمترل از واقع منعکس کند.چگونگی برخورد حسابرسان

یک صورت سود و زیان مطلوب و آگاه‌کننده، مطمئناً، اگر از ترازنامه بااهمیت‌تر نباشد کمتر از آن اهمیت ندارد. با وجود این، هنوز هم حسابرسی‌ها برمبنای سرفصل‌های ترازنامه سازمان می‌یابد. دلایل سازمان دادن حسابرسی‌ها برمبنای سرفصل‌های ترازنامه در فصل 10 بحث شد.

با افزایش (تدریجی) اهمیت صورت سود و زیان، حسابرسان شروع به اثبات همزمان حساب‌های صورت سود و زیان و حساب‌های ترازنامه کردند؛ برای مثال، بازبینی هزینه استهلاک به طور همزمان با رسیدگی به اموال، ماشین‌آلات و تجهیزات، بسیار آسانتر صورت می‌گیرد. پس از تعیین وجود و بهای تمام شده دارایی‌های استهلاک‌پذیر، بازبینی هزینه استهلاک به انجام دادن یک کار دیگر منحصر می‌شود.

از طرف دیگر، بازبینی هزینه استهلاک پیش از تعیین ماهیت و مبلغ دارایی‌های متعلق به صاحبکار و قابل استهلاک، بیشتر شبیه بستن اسب به پشت گاری خواهد بود. با همین گونه استدلالع رسیدگی به موجودی‌های مواد و کالا، به ویژه تعیین انقطاع دقیق معاملات مربوط در پایان سال مالی، گام عمده‌ای است در بازبینی و اثبات مبالغ فروش و بهای تمام شده کالای فروش رفته منعکس در صورت سود و زیان. اغلب مطالبی را که در شش فصل گذشته بحث شد، با وجود داشتن ترتیب ترازنامه‌ای، به حساب‌های مرتبط صورت سود و زیان نیز مربوط می‌شود.چگونگی برخورد حسابرسان

هنگامی که ترازنامه به تاریخ ابتدا و پایان سال مالی به طور کامل بازبینی شود، سود خالص نیز به گونه‌ای مطلوب مشخص می‌گردد. هر چند که حسابرسان برای ابراز نظر حرفه‌ای درباره انعکاس مطلوب نتایج عملیات توسط صورت سود و زیان، کارهای زیادی را باید انجام دهند.

در اینجا، تأکید بر این واقعیت ضرورت دارد که رسیدگی حسابرسان به معاملات درآمد و هزینه‌ها باید خیلی بیشتر از یک حاصل جنبی از رسیدگی به دارایی‌ها و بدهی‌ها باشد. حسابرسان از ترکیبی از عطف متقابل، روش‌های تحلیلی و تجزیه و تحلیل معاملات خاص استفاده می‌کنند تا اشتباهات، از قلم افتادگی‌ها و عدم یکنواختی‌هایی را بیابند که رسیدگی به حساب‌های ترازنامه آنها را فاش نمی‌کند.چگونگی برخورد حسابرسان

هدف‌های حسابرسان از رسیدگی به درآمدها و هزینه‌ها، به ویژه، تعیین موارد زیر است:

1. کفایت سیستم کنترل داخلی درآمد و هزینه ها.
2. اعتبار درآمدها و هزینه‌های ثبت شده (وجود و مالکیت).
3. ثبت دفاتر بودن تمام معاملات درآمدها و هزینه‌ها (کامل بودن).
4. صحت محاسبات ریاضی جداول پشتوانه درآمدها و هزینه‌ها و انطباق آنها با حساب‌های دفتر کل (صحت محاسبات ریاضی).
5. درستی ارزشیابی حساب‌های درآمد و هزینه‌ها.

6. کفایت افشا و چگونگی ارائه حساب‌های درآمد و هزینه‌ها در صورت‌های مالی