وجوه نقد و اوراق بهادار قابل داد و ستد
هدف از ارائه مطالب فصل 11:
توصیف نوع و ماهیت وجوه نقد و اوراق بهادار قابل داد و ستد
تشریح ماهیت چرخه دریافتها و چرخه پرداختها.
بیان کنترلهای داخلی اصلی در مورد دریافتهای نقدی، پرداختهای نقدی و اوراق بهادار قابل داد و ستد به گونهای که ضعفهای سیستم کنترل داخلی بتواند شناسایی شود.
توصیف هدفهای حسابرسان از رسیدگی به وجوه نقد و اوراق بهادار قابل داد و ستد.
توصیف و تشریح نوع و ماهیت روشهای مناسبی که هدفهای حسابرسان را از رسیدگی به وجوه نقد و اوراق بهادار قابل داد و ستد برآورده میکند.
چگونگی برخورد حسابرسان با وجوه نقد و اوراق بهادار قابل داد و ستد در این فصل بحث میشود. از آنجا که هر دو حساب حاوی داراییهای با نقدینگی بسیار زیاد است و شرکتها، اغلب این دو دارایی را با یکدیگر جایگزین میکنند، هر دو مبحث در این فصل آورده میشود.
منابع و ماهیت وجوه نقد
وجوه نقد معمولاً شامل وجوه نزد بانکها (حسابهای جاری)، وجوه موجود در صندوق، تنخواه گردان و به ندرت، شامل موجودی حسابهای پسانداز است. حسابهای بانکی همانند حساب جاری اشخاص و با دسته چک است. فروشهای نقدی، وصول مطالبات و واریز افزایش سرمایه نوعاً سبب افزایش این حسابها و مخارج واحد تجاری سبب کاهش آنها میشود. گاه، براساس مفاد قراردادهای دریافت وام بانکی، موجودی حساب بانکی باید از مبلغ معینی کمتر شود که به آن، مانده جبرانی[1] گویند. در دیگر موارد، حساب خاصی برای نگهداری مانده جبرانی افتتاح میشود.
حسابجاری ویژه حقوق و دستمزد و تنخواهگردان، حسابهایی با مانده ناچیز است. هنگام پرداخت حقوق و دستمزد، چکی به مبلغ خالص حقوق و دستمزد از حسابجاری شرکت تنظیم و به حسابجاری حقوق و دستمزد واریز میشود. تنخواهگردان که برای مخارج ناچیز استفاده میگردد، در موارد نیاز و پس از اتمام شدن موجودی آن، مجدداً وجه آن در اختیار متصدی تنخواهگردان قرار داده میشود.
نظارتهای معمول صاحبکار و روشهای بررسی آن (مانند، مغایرتگیری حساب بانک) بیشتر اشتباهاتی را که در این گونه حسابها رخ میدهد، کشف میکند. از طرف دیگر، ماهیت نقدینگی این حسابها، خطر کشف نشدن سوءاستفاده از آنها را افزایش میدهد.
نحوه برخورد حسابرسان در رسیدگی به وجوه نقد
هدفهای حسابرسان از رسیدگی به وجوه نقد، تعیین موارد زیر است:
کفایت کنترلهای داخلی معاملات نقدی.
اعتبار مبالغ ثبت شده (وجود و مالکیت).
ثبت دفاتر بودن تمام حسابهای وجوه نقد (کامل بودن).
صحت محاسبات ریاضی جداول و صورتهای وجوه نقد و مطابقت آنها با حسابهای دفتر کل (صحت محاسبات ریاضی).
کفایت افشا و مطلوبیت ارائه وجوه نقد، شامل وجوه با محدودیت (مانند، مانده جبرانی).
حسابرسان برای حسابرسی وجوه نقد به اثبات هر گونه درآمد بهره حاصل از سپرده کردن وجوه نقد نیز خواهند پرداخت. حسابرسان به ویژه نگران بیش از واقع نشان دادن وجوه نقد میباشند، همان گونه که در باره سایر انواع داراییها نگرانند؛ در نتیجه، اعتبار مبالغ ثبت شده بابت وجوه نقد (هدف شماره 2)، حایز بیشترین اهمیت است.
حسابرسان علاوه بر نگرانی درباره بیش از واقع نشان داده شده وجوه نقد، میدانند که ممکن است در طول سال مالی از این وجوه سوءاستفاده شده باشد، هر چند که مانده وجوه نقد در پایان سال به درستی ارائه گردیده است. برای تشخیص حالات گوناگون، فرض کنید ترازنامه صاحبکار، «وجوه نقد 000/000/25 ریال» را نشان میدهد. خطر اصلی برای بیشتر صاحبکاران این است که اشتباهات یا تخلفات 1) وضعیتی را به وجود آورده است که مبلغ 25 میلیون ریال، بیش از موجودی واقعی وجوه نقد است یا 2) سبب کاهش موجودی وجوه نقد به 25 میلیون ریال شده است.
خطر اول (بیش از واقع نشان داده شدن وجوه نقد)، کسری وجوه نقد ممکن است تنها با افزودن یک چک واهی به موجودی پایان سال یا حذف یک چک صادرشده اما ارائه نشده به بانک تا پایان سال از صورت مغایرت بانک، پنهان گردد. توجّه کنید که حذف یک چک از صورت مغایرت بانک میتواند نشانه یک اشتباه یا یک تخلف پنهان باشد؛ برای مثال، سیستم ضعیف کنترل داخلی میتواند سبب وضعیتی شود که در آن، ثبت نشدن چک یاد شده جزء پرداختهای نقدی از اشتباه انسانی ناشی شده باشد. از طرف دیگر، آن چک میتواند با وجود ثبت در حساب به عنوان یک پرداخت نقدی، از صورت چکهای ارائه نشده به بانک صورت مغایرت حذف گردد تا بر تخلف کسی که آگاهانه از وجه آن سوءاستفاده کرده است، سرپوش گذارده شود.
در مورد خطر دوم- مواردی که مانده وجوه نقد، صحیح است اما باید بیشتر باشد- مشکل حسابرسان، نادرست بودن مبلغ وجوه نقد نیست، بلکه صِرف تخلف و اثر آن بر سایر حسابهاست. در نتیجه، حسابرسان پرسشهای اساسی زیر را در ذهن خود میپرورانند: 1) آیا دفاتر و مدارک صاحبکار، تمام معاملات نقدی رخ داده در طول سال را منعکس میکند و 2) آیا تمام پرداختهای نقدی، دارای مجوز بوده و برای مقاصد تجاری صورت گرفته است؟ نمونههایی از تخلفات که میتواند در اثر جستجو برای یافتن پاسخ این سؤالات افشا شود به شرح زیر است:
برداشت از وجوه نقد دریافتی، قبل از ثبت آنها.
پرداخت بابت مواد و کاللایی ک دریافت نشده است.
پرداختهای تکراری.
پرداخت اضافی به کارکنان یا پرداخت به کارکنان راهی.
پرداخت بابت مخارج شخصی روسا یا اشخاص وابسته.
البته، استثناهایی بر این قاعده که حسابرسان اساساً نگران بیش از واقع نشان داده شده داراییها (شامل وجوه نقد) هستند نیز وجود دارد؛ برای مثال، مدیریت یک شرکت سهامی خاص ممکن است دارایی را کمتر از واقع نشان دهد تا مالیات کمتری بپردازد یا صاحبکاری بخواهد به منظور پرداخت رشوه یا سایر پرداختهای غیر قانونی، حسابجاری مخصوصی نزد بانک داشته باشد که اطلاعات مربوط به آن در دفاتر ثبت نشود. بدینسان، حسابرسان باید از ثبت کلیه حسابهای وجوه نقد در دفاتر، اطمینان یابند (هدف کامل بودن).
ارزشیابی وجوه نقد به مراتب آسانتر از ارزشیابی دیگر داراییهاست؛ زیرا، برای رسیدن به ارزش بازیافتنی آن، نیازی به تأمین ذخیره نیست. از این رو، هدف «ارزشیابی» وجوه نقد، در اینجا جزء هدفهای حسابرسی بحث نشده است. اما، زمانی که شرکتهای فرعی خارجی وجود دارند، حسابرسان باید از درستی ارزشیابی مبالغ ارزی تسعیر شده اطمینان یابند.
زمان لازم برای حسابرسی وجوه نقد
عامل اهمیت در مورد رسیدگی به وجوه نقد نیز به اندازه رسیدگی به سایر بخشهای کار حسابرسی کاربرد دارد. شمارش موجودی یک تنخواهگردان کوچک، که از لحاظ کلیت وضعیت مالی بیاهمیت است، حسابرسان را در ارائه یک نظر مستقل نسبت به صورتهای مالی، چندان یاری نمیرساند. با وجود این، علیرغم مبلغ اندک وجوه نقد که در ترازنامه نشان داده میشود، حسابرسان در مقایسه با سایر سرفصلهای ترازنامه، وقت بیشتری را صرف رسیدگی به آن میکنند. گرچه مانده وجوه نقد در پایان سال ممکن است نسبتاً ناچیز باشد، اما، جمع مبالغ ورودی و خروجی به حساب وجوه نقد در طول سال اغلب به مراتب بیشتر از هر حساب دیگری است. در نتیجه، رسیدگی به وجوه نقد در هر کار حسابرسی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
حسابرسان به چند دلیل بر وجوه نقد تأکید نسبی دارند. بدهیها، درآمد، هزینهها و بیشتر دیگر داراییها با وجوه نقد سروکار دارند؛ یعنی، این اقلام یا از معاملات نقدی حاصل میشود یا به وجوه نقد منجر میگردد. بدین ترتیب، رسیدگی به معاملات نقدی، حسابرسان را در اثبات اقلام متعدد از صورتهای مالی یاری میرساند.
دلیل دیگری رسیدگی بیشتر به وجوه نقد، نقدینگی کامل آن است که بیشترین وسوسه را برای سرقت و سوء استفاده برمیانگیزد. خطر ذاتی داراییهای سیال، بالاست و واکنش حسابرسان در این گونه موارد، پیجویی بیشتر است. اما در هر حال، کشف تقلب تنها در صورتی بر مطلوبیت ارائه صورتهای مالی اثر میگذارد که مبلغ تقلب، با اهمیت باشد.
گهگاه، حسابرسان ممکن است با تقلبات کوچک کارکنان برخورد کنند. حسابرسان پس از اطمینان از این که تقلب مزبور نمیتواند اثر با اهمیتی بر صورتهای مالی داشته باشد باید پیش از پیجویی بیشتر، موضوع را با مدیریت و کمیته حسابرسی هیأت مدیره در میان گذارند. چنین کاری سبب میشود صاحبکار نسبت به موضوع هشیار گردد. حسابرسان را از ادعای سهلانگاری در انجام وظیفه، مصون دارد و از صرف وقت روی موضوعی که نسبت به صورتهای مالی، بیاهمیت است و به نحو شایستهتری میتواند توسط کارکنان صاحبکار پیجویی شود، پیشگیری به عمل آید.
کنترلهای داخلی وجوه نقد
امور مالی شرکت، که معمولاً زیر نظر خزانهدار است، بیشترین مسئولیت امور مربوط به وجوه نقد را به عهده دارد. انجام دادن امور دریافت و تحویل وجوه نقد به بانک؛ امضای چکها؛ سرمایهگذاری وجوه نقد مازاد بر نیاز و حفاظت از وجوه نقد، اوراق بهادار قابل داد و ستد و سایر داراییهای قابل داد و ستد از جمله وظایف امور مالی است. علاوه بر این، امور مالی باید بودجه وجوه نقد را تهیه کند و در موارد نیاز، ترتیب تأمین مالی کوتاه و بلند مدت را بدهد.
مناسبترین حالت آن است که وظایف امور مالی و حسابداری به گونهای تلفیق شود که از برآورده شدن موارد زیر اطمینان دهد:
تمام وجوه نقدی که باید وصول میشد در واقع دریافت شده، به دقت ثبت گردیده و به موقع به بانک واگذار شده است.
پرداختهای نقدی تنها برای هدفهای مجاز صورت گرفته و به درستی ثبت دفاتر شده است.
موجودی وجوه نقد در حد کفایت، نه بیشتر، و براساس پیشبینی دریافت و پرداختهای مربوط به عملیات عادی، نگهداری شود.
مطالعه و بررسی جزئیات روشهای عملیاتی هر واحد تجاری برای مقاصد تشخیص و تدوین روشهای کنترلی مؤثر، ضروری است، اما برخی رهنمودهای کلی وجود دارد که برای اداره خوب امور وجوه نقد در هر گونه واحد تجاری مفید است. این قواعد کلی برای دستیابی به کنترلهای داخلی وجوه نقد میتواند به شرح صفحه بعد خلاصه شود:
به هیچیک از کارکنان اجازه داده نشود که تمام امور مربوط به یک معامله را از ابتدا تا انتها به تنهایی انجام دهد.
امور مربوط به حفاظت وجوه نقد را از امور دفترداری آن تفکیک کنید.
امور مربوط به دریافت وجوه نقد را تا سر حد امکان، متمرکز کنید.
وجوه دریافتی را بیدرنگ در دفاتر ثبت کنید.
مشتریان را ترغیب کنید که بابت وجوه پرداختی خود، رسید دریافت کنند و جمع نوارهای صندوق را (به طور مرتب) مشاهده و کنترل کنید.
تمام دریافتیهای هر روز را دستنخورده به بانک بسپارید.
تمام پرداختهای نقدی را با چک انجام دهید به جز پرداخت هزینههای اندک که از تنخواهگردان پرداخت میشود.
صورت مغایرت بانک، همه ماهه و توسط شخصی تهیه شود که مسئولیتی در مورد صدور چک یا حفاظت از وجوه نقد نداشته باشد. صورت مغایرت تهیه شده باید توسط یکی از رؤسای مربوط، کنترل و بررسی گرد.
دلایل زیادی وجود دارد که سپردن تمامی وجوه دریافتی هر روز را به بانک توجیه میکند. سپردن هر روزه تمامی وجوه دریافتی به معنای این است که وجوه کمتری در صندوق میماند تا سبب انگیزهای برای برداشت باشد. به علاوه، سپردن هر روزه کلیه وجوه دریافتی سبب میشود از جایگزینی وجوه دریافتی روزهای بعد به جای کسریهای احتمالی پیشگیری گردد. هر گونه تأخیر در به حساب خوابانیدن چکهای دریافتی از مشتریان، خطر وصول نشدن آنها را افزایش میدهد. علاوه بر این، باقی ماندن وجوه دریافتی در صندوق به منزلة وجوه نقد بیاستفاده است که آن، نشانه وجود دارایی غیر مولد سود میباشد.
سیستم کنترل داخلی دریافتهای نقدی
فروشهای نقدی قویترین کنترل برای فروشهای نقدی زمانی به دست میآید که دو یا چند نفر از کارکنان (معمولاً یک فروشنده و یک صندوقدار) در هر معامله مشارکت داشته باشند. رستورانها و کافهتریاها اغلب از صندوقداری استفاده میکنند که وجه صورتحسابهای تهیه شده توسط یکی دیگر از کارکنان را از مشتریان دریافت میکند. بلیتهای با شماره ردیف چاپی سینماها عموماً توسط متصدی گیشه فروخته میشود و بلیت خریداری شده به نگهبان در ورودی سینما (که شخصی غیر از متصدی گیشه است) ارائه میگردد تا تماشاگر، اجازه ورود به سالن سینما را پیدا کند. چنانچه بلیتهای سینما یا صورتحسابهای رستورانها به طور پیاپی شمارهگذاری شده باشد و حساب تمام شمارهها پس داده شود، این تقسیم مسئولیت معامله، عامل مؤثری در پیشگیری از تقلب خواهد بود. در بیشتر خردهفروشیهای شرایط به گونهای است که تنها یکی از کارکنان، جنس را میفروشد، کالا را تحویل مشتری میدهد، وجه معامله را دریافت میکند و معامله را ثبت مینماید. در این گونه شرایط، استفاده از صندوقهای نواردار (برای دریافت وجوه)، سیستمهای استقرار پایانه در محل فروشنده یا ماشینهای صدور صورتحساب (چند نسخهای) میتواند از نادرستیها پیشگیری کند. ویژگیهای پیشگیرانه صندوقهای نواردار عبارت است از 1) نمایش مبلغ فروش به گونهای که در دید مشتری باشد؛ 2) رسید چاپی، که از مشتری خواسته میشود همراه با کالای خریداری از فروشگاه خارج کند و 3) انباشت جمع مبلغ فروشهای روزانه بر روی نوار ماشین در جایگاه قفلدار.
سیستمهای استقرار پایانه در محل خرده فروش بسیاری از خردهفروشان از انواع گوناگون صندوقهای الکترونیکی، از جمله پایانههای کامپیوتری پیوسته، استفاده میکنند. برخی از این صندوقهای الکترونیکی دارای دستگاه تصویرخوانی[2] است که میتواند قیمت کالا و سایر اطلاعات مربوط به آن را از روی برچسبهای مخصوص چاپ شده روی محصول بخواند؛ کافی است که فروشنده، برچسب را روی دستگاه تصویرخوان قرار دهد تا قیمت فروش کالا به طور خودکار در صندوق ثبت شود. بدین ترتیب، احتمال ثبت اشتباه قیمت یک فروش توسط فروشنده، به طور قابل ملاحظهای کاهش مییابد. صندوقهای الکترونیکی علاوه بر تأمین کنترلهای داخلی قوی برای وجوه نقد میتواند به گونهای برنامهریزی شود که وظایف کنترلی دیگری را نیز انجام دهد؛ برای مثال، صندوقهای کامپیوتری پیوسته میتواند وضعیت اعتبار مشتری را بررسی کند، حسابهای دریافتنی و مدارک ثبت دائمی موجودیها را به روز نماید و گزارش چاپی فروش را بر حسب کالا، فروشنده، دایره و نوع فروش، تهیه کند.
ویژگیهای کنترلی ماشینهای صدور صورتحساب بسیاری از واحدهای خردهفروشی پی بردهاند که استفاده از ماشینهایی که صورتحساب فروش را در سه نسخه تهیه میکند سبب تقویت سیستم کنترل داخلی میشود. با نوشتن هر صورتحساب، دو نسخه از آن ماشین خارج و نسخه سوم، در داخل محفظه قفلداری جمع میشود. باقی ماندن نسخه سوم که در دسترس فروشنده نیز قرار نمیگیرد، از احتمال دستکاری نسخه مخصوص دایره فروش و اختلاس از وجوه حاصل میکاهد.
وصول مطالبات بیشتر وصولیهای کارخانجات و عمدهفروشان به صورت دریافت چک مشتریان از طریق پست است. در این گونه موارد، احتمال اختلاس کاهش مییابد، مگر آنکه مسئولیت دریافت چک، به حساب بانک خوابانیدن چک و ثبت آن در حساب معین اشخاص، تنها به عهده یک نفر باشد. سیستم متداول دریافت چک از طریق پست به شرح زیر است:
نامههای وارد شده معمولاً در دبیرخانه گشوده میشود و یکی از کارکنان، لیستی به نام لیست کنترل از چکیهای دریافتی تهیه میکند. در این لیست، مشخصات یا شماره حساب مشتری، شماره و مبلغ چک ثبت میشود. نسخهای از لیست کنترل برای خزانهدار؛ نسخه دیگری همراه با چکهای دریافتی برای صندوقدار؛ و نسخهای از این لیست با نامههای همراه چکها[3] برای مسئول دفتر معین اشخاص ارسال میگردد.
چه کنترلهایی مانع از این میشود که متصدی دبیرخانه از وجوه دریافتی از مشتریان اختلاس نکند، نامه همراه چکها (ی اختلاسشده) را دور نریزد و وجوه اختلاس شده را از لیست کنترل حذف نکند؟ اولاً، چکهای دریافتی از طریق پست اصولاً در وجه شرکت است. ثانیاً، چناچه حساب مشتریان مربوط به بستانکار نشود، آنان با دریافت صورتحساب بعدی، به شرکت اعتراض میکنند. اگر این مشتریان بتوانند مدار ک مثبتهای (مانند چک پرداخت شده یا در ایران، فتوکپی یا مشخصات آن) ارائه کنند که پرداخت وجه را به شرکت اثبات نماید و چکها نیز در لیست کنترل ثبت نشده باشد، مسئولیت اختلاس آشکارا به دوش متصدی دبیرخانه خواهد بود.
صندوقدار با استفاده از لیست کنترل و نامههای همراه چکها، دفتر روزنامه صندوق را ثبت میکند و وجوه دریافتی را در پایان روز و بدون کم و کاست به حساب بانکی شرکت واریز مینماید. با مطابقت متناوب نسخه خزانهدار با دفتر روزنامه صندوق و جزئیات وجوه واریزی روزانه به حساب بانک، کار صندوقدار کنترل میشود.
مسئول ثبت حسابهای معین اشخاص، نامههای همراه وجوه را با نسخه لیست کنترل دریافتی مطابقت میدهد و پس از حصول اطمینان از این که کلیه نامههای همراه چکها در لیست کنترل ثبت شده است، حسابهای مشتریان را بستانکار میکند. برقراری کنترلهای داخلی قوی مستلزم آن است که مسئول حسابهای معین اشخاص به رسیدهای وجوه نقد دسترسی نداشته باشد و حسابهای معین اشخاص به طور متناوب با دفتر کل مطابقت داده شود. در صورت امکان، واحد تجاری باید هر یک از مسئولیتهای 1) تنظیم فاکتورهای فروش، 2) ثبت و ضبط حسابهای معین اشخاص، 3) مطابقت دفتر معین اشخاص با دفتر کل (حساب کنترل بدهکاران)، 4) تنظیم لیست وجوه نقد، 5) حفاظت از وجوه نقد دریافتی و 6) عملیات وصول مطالبات و پیگیری مطالبات سر رسید گذشته را به کارکنانی مستقل از یکدیگر واگذار کند.
تقسیم مسئولیتها، ترتیب اجرای روشها و کنترل داخلی فروشهای نقدی و وصول مطالبات از مشتریان در شکل 1-11 میآید.
صندوق پستی ویژه واحدهای تجاری که مقادیر قابل ملاحظهای وجوه نقد را از طریق پست دریافت میکنند از صندوق پستی ویژه بهره میگیرند تا سیستم کنترل داخلی وجوه نقد را تقویت کنند و به حساب خوابانیدن وجوه دریافتی را سرعت بخشند. صندوق پستی ویژه، در واقع، گونهای از صندوق پستی است که توسط بانک طرف حساب واحد تجاری کنترل و اداره میشود. بانک واحد تجاری در هر روز چند نوبت، مراسلات دریافتی را از صندوق مزبور برمیدارد، وجوه دریافتی را به حساب واحد تجاری منظور میکند و فیش واریز وجوه مزبور را برای واحد تجاری میفرستد. بدین ترتیب، چون بانک به مدارک حسابداری واحد تجاری دسترسی ندارد، سیستم کنترل داخلی تقویت میشود.
سیستم کنترل داخلی پرداختهای نقدی
تمام پرداختها- به استثنای اقلام جزئی که از تنخواهگردان پرداخت میشود- باید با صدور چک انجام گیرد. مزیت اصلی پرداخت با چک، رسیدی است که به شکل پشتنویسی چک، اعم از هنگامی وصول آن از بانک و انتقال چک به دیگران، از مشتری دریافت میشود. سایر مزایای پرداخت با چک، 1) تمرکز صدور مجوز پرداخت نزد چند نفر مشخص، یعنی، تنها افراد مجاز به امضای چکها؛ 2) وجود مدارکی دائمی برای پرداختها؛ و 3) کاهش وجوه نقد موجود در شرکت را شامل میشود.
برای بهرهگیری کامل از مزایای کنترلی استفاده از چک لازم است تمام چکها از قبل شمارهگذاری شده باشد و از چکها به ترتیب شماره هر سری استفاده گردد (توضیح: در اروپا و آمریکا، شرکتها مجازند برگهای چک را خود چاپ یا توسط کامپیوتر، طراحی و استفاده کنند. در ایران، برگهای چک توسط بانکها تهیه و شمارهگذاری میشود. (مترجم). چکهای استفاده نشده باید با مراقبت کافی نگهداری شود تا مورد سوء استفاده قرار نگیرند. چکهایی که به هر دلیل باطل میشود باید حفظ و ترتیبی داده شود که دیگر قابل استفاده نباشد. مبلغ هر چک باید تو کامپیوتر یا ماشینهای پرفراژ روی چک نوشته شود؛ این عمل سبب میشود کسی نتواند مبلغ چک را تغییر دهد.
صاحبان امضای مجاز باید مارک مثبته هر چک را بررسی و اطمینان حاصل کنند که این مدارک از لحاظ پرداخت، دیگر قابل ارائه نباشد (مثلاً با مهر «باطل شد»، «چک صادر شد» و غیره روی آنها) و سپس چک را امضا نمایند. چکهای امضا شده باید تا زمان تحویل آن به گیرندگان یا ارسال برای آنان، تحت کنترل امضاکننده باشد. معمولاً، چکها زمانی به دست امضاکننده میرسد که از هر لحاظ، به جز امضا، کامل باشد. مهم آن است که چک امضا شده، نزد تنظیمکننده چک برنگردد.
بیشتر شرکتهایی که تعداد چکهای صادر شده آنها زیاد است از ماشینهای امضای چک استفاده میکنند. این گونه ماشینها معمولاً با استفاده از کلیشه امضاهای مجاز، هر یک از چکها را امضاء میکند. دستگاه شمارشگر (کنتور) این ماشینها با امضاء هر چک، شماره میاندازد و خارج کردن چکهای امضا شده مستلزم استفاده از کلید ویژه است. کلیشه امضا باید پس از هر نوبت استفاده، از ماشین خارج و با مراقبت کافی نگهداری شود.
تهیه صورت مغایرت بانکها در هر ماه از لحاظ کفایت سیستم کنترل داخلی دریافتها و پرداختهای نقدی، ضروری است. صورتحسابهای بانک باید توسط یکی از کارکنان که هیچ گونه مسئولیتی نسبت به صدور مجوز یا ثبت و ضبط معاملات نقدی، یا حفاظت از وجوه نقد ندارد با حساب بانک در دفاتر حسابداری مطابقت داده شود. صورتحسابهای بانک باید باز نشده به دست این شخص برسد. صورت مغایرت بانک هر ماه پس از تکمیل باید توسط یکی از مسئولین شرکت بررسی و به طور کتبی تأیید شود.
ویژگیهای کنترلی سیستم برگهای در سیستم برگهای پیش از امضای هر چک، مدارک مثبته آن بررسی و از راه وجود مجوز صحیح برای پرداخت، اطمینان حاصل میگردد و بدین ترتیب، سیستم برگهای یکی از راههای برقراری کنترلهای داخلی قوی در مورد پرداختهای نقدی است. در هر سیستم برگهای، مسئولیت گردآوری مدارک مثبته مربوط به هر پرداخت نقدی به عهده دایره حسابداری است؛ برای مثال، دایره حسابداری پیش از تصویب پرداخت بابت کالای خریداری شده، نسخههای سفارش خرید، گزارش دریافت کالا و فاکتور خرید را گردآوری میکند و با یکدیگر تطبیق میدهد. پس از حصول اطمینان از وجود مدارک مثبته کافی، یکی از کارکنان دایره حسابداری اقدام به تهیه برگه میکند و آن را در پرونده موقت پرداختها، به ترتیب تاریخ پرداخت بایگانی مینماید.
برگهای که به ترتیب بالا تهیه میشود، در واقع، ورقه مجوزی است با محل مشخص برای امضای سایرینی که به گونهای اجازه این پرداخت را صادر خواهند کرد. انواع مجوزها شامل اجرای روشهایی چون کنترل صحت محاسبات ریاضی فاکتور خرید؛ تعیین مطابقت فاکتور خرید، سفارش خرید و گزارش دریافت کالا؛ و ثبت معامله در دفاتر حسابداری است. معامله انجام شده با ثبت بدهکار در حساب دارایی، بدهی یا هزینه مربوط و بستانکار در حساب «برگههای پرداختنی» در دفتر صدور سند (که جایگزین دفتر روزنامه خریدار است) ثبت میگردد.
برگه و مدارک مثبته آن در روز پرداخت از پرونده موقت (پرداختنیها) خارج و چک مربوط به آن تنظیم میشود اما امضا نمیگردد. برگه، مدارک مثبته و چک (که از هر نظر به جز امضاء، تکمیل شده است) به دایره خزانهداری ارسال میشود. خزانهدار، برگه را پیش از امضا کردن چک، بررسی میکند. چک مزبور پس از امضاء مستقیماً برای ذینفع ارسال و برگه و تمام مدارک مثبت آن به گونهای علامتگذاری میشود که دیگر قابل استفاده مجدد نباشد. برگه باطل شده به دایره حسابداری برمیگردد تا براساس آن، پرداخت نقدی در دفاتر ثبت شود (بدهکار حساب «برگههای پرداختنی» و بستانکار حساب «وجوه نقد»). برگههای پرداخت شده معمولاً به ترتیب شماره برگه در پرونده برگههای پرداخت شده، بایگانی میگردد. از آنجا که در این سیستم موضوع پرداخت، پیش از صدور (امضای) چک، مورد بررسی و تصویب قرار میگیرد از کنترلهای داخلی قوی برخوردار است. همچنین، نه دایره حسابداری و نه دایره خزانهداری هیچ یک نمیتواند بدون بررسی دیگری، وجوه نقدی را پرداخت کند. نحوه عمل سیستم برگهای در نمودگر شکل (2-11) نشان داده میشود.
کنترلهای داخلی تنخواهگردان
کنترلهای داخلی در مورد پرداختهای از محل تنخواهگردان در زمان ترمیم مخارج انجام شده اعمال میشود نه در زمان هر پرداخت ناچیز. هنگامی که مسئول تنخواه گردان تقاضای وجه میکند، مدارک مربوط به هر پرداخت باید از لحاظ صحیح و کامل بودن مورد بررسی قرار گیرد و به گونهای علامتگذاری شود که دیگر قابل استفاده مجدد نباشد.
آزمونهای حسارسی تنخواهگردان نیز بر معاملات انجام شده تأکید دارد، نه بر موجودی پایان سال. حسابرسان ممکن است یک یا چند مورد از جبران مخارج تنخواهگردان را در طول سال از طریق سندرسی کنترل شماره اسناد آن، آزمون کنند.
وجوه تنخواهگردانها، گاه، در یک حساب بانکی جداگانه نگهداری میشود. در این گونه موارد باید کتباً به بانک دستور داده شود که هیچ چکی را که به نام شرکت است به این حساب منظور نکند. وجوه واریزی به این حساب باید به چکهای جبران مخارجی که در وجه این حساب یا مسئول تنخواهگردان صادر شده است، محدود باشد. ممنوعیت واریز چکهای در وجه شرکت به این حساب برای پیشگیری از واریز وصولیهای نقدی به تنخواهگردان است؛ زیرا در غیر این صورت، فرض اولیه پرداخت مخارج اندک از تنخواه و بررسی هنگام ترمیم مخارج انجام شده را مخدوش میکند.
سیستم کنترل داخلی و کامپیوتر
پردازش کامپیوتری معاملات نقدی میتواند سیستم کنترل داخلی وجوه نقد را تقویت کند. همان گونه که پیشتر آمد، استفاده از پایانههای پیوسته برای دریافت وجوه نقد میتواند کنترل داخلی وجوه نقد را تقویت کند. تهیه و تنظیم لیست وجوه نقدی دریافتی از طریق پست میتواند به کامپیوتر واگذار شود. بسیاری از شرکتها برای صدور چک و در نتیجه، تنظیم صورت مغایرت بانک از کامپیوتر استفاده میکنند. پردازش کامپیوتری وجوه نقد دریافتی و چکهای صادر شده به طور روزانه سبب میشود که کلیه مدارک مورد نیاز، مانند دفتر روزنامه دریافتیهای نقدی، دفتر صدور چک، معین اشخاص (بدهکاران/ بستانکاران) و مانده حساب وجوه نقد، به روز در اختیار مدیریت قرار گیرد. علاوه بر اینها، کامپیوتر میتواند حتی با وجود هزاران چک صادر شده و به بانک ارائه نشده، صورت مغایرت بانک را با قابلیت اتکای بسیار زیاد تهیه کند و اطلاعات جاری و مورد نیاز برنامهریزی و پیشبینی وجوه نقد را نیز آماده نماید.
کاربرگهای حسابرسی وجوه نقد
کاربرگیهای حسابرسی وجوه نقد معمولاً شامل نمودگر یا شرح نوشته سیستم کنترل داخلی مربوط است. پرسشنامه کنترلهای داخلی نیز به ویژه در شرکتهای بزرگ، مورد استفاده قرار میگیرد. خلاصه آزمون کنترلهای داخلی مربوط به معاملات نقدی و ارزیابی سیستم کنترل داخلی وجوه نقد یکی دیگر از کاربرگهای حسابرسی وجوه نقد است.
سایر کاربرگهای حسابرسی وجوه نقد، شامل کاربرگ اصلی، کاربرگ شمارش موجودی صندوق، تأییدههای بانک، صورت مغایرات بانک، صورتهای چکهای ارائه نشده به بانک، صورتهای چکهای پیجویی شده، پیشنهادهای ارائه شده به صاحبکار برای بهبود سیستم کنترل داخلی و نکات مربوط به نحوه صحیح ارائه وجوه نقد در ترازنامه صاحبکار است.
برنامه حسابرسی وجوه نقد
روند عمومی کارهایی را که حسابرسان برای اثبات وجوه نقد انجام میدهند، برنامه حسابرسی زیر نشان میدهد. بدیهی است مناسبترین روش رسیدگی برای هر حسابرس با توجّه به ماهیت و نوع کنترلهای داخلی و سایر شرایط حاکم بر آن کار تعیین میشود.
الف- سیستم کنترل داخلی وجوه نقد را ارزیابی کنید.
شناختی کافی از سیستم کنترل داخلی وجوه نقد کسب کنید.
خطر کنترل را برآورد و آزمونهای اضافی کنترلها را طراحی کنید.
آزمونهای اضافی کنترلها را در مورد آن گروه از کنترلهای داخلی اجرا کنید که میخواهید به منظور محدود کردن خطر کنترل و کاهش میزان آزمونهای محتوا بر آنها اتکا کنید.
نمونهای از این کنترلها عبارت است از:
الف- جمعهای دفتر روزنامه وجوه نقد را کنترل و نقل اقلام را از آن به حسابهای دفاتر کل و معین، ردیابی کنید.
ب- جزئیات تعدادی (نمونهای) از اقلام صورت دریافتهای نقدی را با دفتر روزنامه دریافتهای نقدی، معین بدهکاران و فبیشهای واریز وجه به بانک مقایسه کنید.
پ- جزئیات تعدادی از پرداختهای نقدی ثبت شده در دفتر روزنامه پرداختهای نقدی را با معین بستانکاران، سفارشهای خرید، گزارشهای دریافت کالا، فاکتورهای خرید و چکهای صادر شده مقایسه کنید.
خطر کنترل وجوه نقد را دوباره برآورد و آزمونهای محتوا را طراحی کنید.
ب- آزمونهای محتوای معاملات نقدی و مانده حسابهای وجوه نقد را اجرا کنید.
صورت ریزمانده حسابهای وجوه نقد را دریافت و با دفتر کل تطبیق دهید.
درخواست تأییدیه موجودی وجوه نزد بانک را به بانکهای طرف حساب شرکت ارسال دارید.
صورت مغایرات بانک را به تاریخ ترازنامه از صاحبکار دریافت کنید و ضرورت معایرتگیری فعالیتهای بانکی را برای ماههای دیگر نیز برسی نمایید.
صورتحساب مقطعی[4] بانک را که شامل عملیات حداقل هفت روز کاری پس از تاریخ ترازنامه میباشد، از بانک دریافت کنید.
وجوه نقد موجود در شرکت را شمارش کنید.
انقطاع زمانی دریافتها و پرداختهای نقدی را کنترل کنید.
کلیه نقل و انتقالات بین حسابهای بانکی را برای آخرین هفته سال مورد رسیدگی و نخستین هفته سال بعد، ردیابی کنید.
هر گونه چک با مبلغ گزاف یا غیر عادی را در وجه اشخاص وابسته، پیجویی کنید.
چگونیگ ارائه و کفایت افشای وجوه نقد را در صورتهای مالی، ارزیابی کنید.
شکل (3-11) رابطه آزمونهای محتوا را با هدفهای کلی حسابرسی نشان میدهد.
الف- سیستم کنترل داخلی وجوه نقد را ارزیابی کنید.
شناختی از سیستم کنترل داخلی کسب کنید.
حسابرسان در حسابرسی شرکتهای کوچک میتوانند براساس پرسشهایی از صاحبان و کارکنان شرکت و مشاهدات دست اول خود، تشرحی کتبی کنترلهای مورد اجرا را تهیه کنند. در شرکتهای بزرگتر، برای تشریح ساختار کنترل داخلی، معمولاً از پرسشنامه کنترلهای داخلی استفاده مینمایند. پرسشنامه کنترلهای داخلی برای وجوه نقد دریافتی در فصل 5 (جلد اول این کتاب) آمده است. در بین پرسشهای مندرج در پرسشنامه کنترلهای داخلی پرداختهای نقدی، این پرسشها به چشم میخورد که آیا تمام پرداختها (به استثنای پرداختهای تنخواهگردان) با چکهای از پیش شمارهگذاری شده، پرداخت میشود و چکهای باطل شده، علامتگذاری ویژه، ضبط و نگهداری میگردد. وجود این کنترلها به حسابرسان اجازه میدهد که ثبت دفاتر بودن تمام پرداختها را توسط دایره حسابداری و به ترتیب شماره چکهای صادر یا باطل شده طی دوره مورد رسیدگی، تعیین کنند.
سایر نکاتی که باید با استفاده از پرسشنامه روشن شود عبارت است از (الف) آیا تنها صاحبان امضای مجاز، مدیرانی هستند که به دفاتر حسابداری یا برگهها و مدارک مثبتهای که همراه چک آماده امضا میشود، دسترسی ندارند و (ب) آیا چکهای امضا شده مستقیماً برای ذینفع ارسال میگردد.
پرسشنامه کنترلهای داخلی همچنین، موارد مربوط به پرداختهای نقدی بابت حقوق و دستمزد و سود سهام را علاوه بر روشهای تهیه صورت مغایرت بانک، در برمیگیرد. تمام پرسشهای مندرج در پرسشنامه کنترلهای داخلی به گونهای طراحی شده است که در صورت وجود کنترلهای رضایتبخش باید پاسخ آنها مثبت باشد.
حسابرسان پس از تهیه نمودگر (یا هر گونه تشریح دیگر) از سیستم کنترل داخلی باید آزمون شناخت سیستم را اجرا کنند. اصطلاح آزمون شناخت سیستم به معنای ردیابی چند معامله در هر مرحله از سیستم است تا مشخص شود که معاملات، در واقع به گونه معلوم شده در نمودگر، اجرا میشود.
خطر کنترل را برآورد و آزمونهای اضافی کنترلها را طراحی کنید.
خطر کنترل مربوط به هر سرفصل صورتهای مالی، تنها زمانی میتواند کمتر از حداقل تعیین شود که نتایج آزمونهای اجرا شده نشان دهند که کنترلهای مربوط، طراحی و مدون شده است و به گونهای مؤثر اعمال میشود. حسابرسان باید مشخص کنند که کدام آزمونهای اضافی کنترلها احتمالاً سبب کاستن از آزمونهای محتوا خواهد شد تا در نتیجه، هزینه کمتری واقع شود.
ازمونهای اضافی کنترلها را اجرا کنید.
آزمونهایی که تأثیر کنترلها را میسنجد حسابرسان را در ارزیابی ساختار کنترل داخلی صاحبکار و تعیین میزانی که میتوانند به منظور تجدید خطر کنترل حساب وجوه نقد بر کنترلهای داخلی صاحبکار اتکا کنند، یاری میرساند. نمونههایی از این گونه آزمونها در زیر میآید:
الف- جمع دفتر روزنامه صندوق را امتحان و نقل اقلام آن را به دفاتر کل و معین ردیابی کنید.
هدف امتحان جمع و نقل اقلام دفتر صندوق، اثبات صحت محاسبات ریاضی دفاتر روزنامه، کل و معین است. ثبتهای دفتر روزنامه، کل و معین در موارد استفاده از کامپیوتر به طور همزمان و با استفاده از یک منبع اولیه انجام میشود. حسابرسان ممکن است استفاده از اطلاعات آزمایشی را برای آزمون کنترل نقل اقلام به دفاتر کل و معین، ترجیح دهند. جمعهای دفاتر میتواند با استفاده از نرمافزارهای عمومی حسابرسی امتحان شود.
در یک سیستم دستی، اطلاعات موجود در مدارک اولیه، ابتدا در دفتر روزنامه ثبت میشود و بعداً اطلاعات ثبت شده، خلاصه و از دفاتر روزنامه به دفاتر کل و معین نقل میگردد. بنابراین، حسابرسان باید درستی جمع دفاتر روزنامه و صحت نقل اقلام آن به دفاتر کل و معین را به طور دستی اثبات کنند.
حسابرسان باید نقل جمع ستونهای دفتر روزنامه دریافتهای نقدی را که در پایان هر ماه به «حساب وجوه نقد» و «حساب کنترل بدهکاران» صورت میگیرد، ردیابی کنند. اثبات مشابهای میتواند در مورد جمعهای نقل شده از دفتر روزنامه پرداختهای نقدی به «حساب وجوه نقد» و «حساب کنترل بستانکاران» در دفتر کل صورت گیرد. اگر ازمون جمعها و نقل اقلام نشانگر در هم بودن بر هم بودن دفاتر حسابداری و همراه با اشتباهات و اصلاحات فراوان، اعداد نادرست و جمعهای مشکوک باشد، دامنه کار حسابرسان باید افزایش یابد؛ زیرا، موارد بالا اغلب نشانه درستکاری متقلبانه مدارک است.
ب- جزئیات صورت دریافتهای نقدی را با دفتر روزنامه دریافتهای نقدی، نقل به حسابهای دریافتنی و فیشهای واریز وجه به بانک مقایسه کنید.
لازمه وجود یک سیستم کنترل داخلی رضایتبخش در مورد دریافتهای نقدی، واریز تمامی وجوه دریافتی هر روز به بانک در همان روز یا حداکثر روز بعد است. این عمل سبب میشود فرصت «قرض گرفتن» کارکنان مسئول وجوه نقد از موجودیهای نزد آنان به حداقل برسد و کار حسابرسان در مقایسه و تطبیق دفتر روزنامه دریافتهای نقدی با مبالغ واریزی طبق صورتحساب بانک، آسانتر گردد.
حسابرسان برای حصول اطمینان از این که وجوه نقدی دریافتی، بدون دست خوردگی به بانک واریز شده است باید جزئیات صورتهای اصلی دریافت وجوه نقد (مانند لیست کنترل و نوارهای صندوق) را با جزئیات مندرج در فیشهای واریز وجه به بانک مقایسه کنند. جزئیات دریافتهای نقدی مورد اشاره در بالا، یعنی مبالغ تکتک چکهای فهرست شده در لیست و جمع مبلغ پول دریافتی در هر روز، حسابرسان هنگام مقایسه دریافتها و وجوه واریزی باید بر ریز دریافتهای نقدی، نه اتکا بر جمعهای روزانه یا ادواری، تأکید داشته باشند. مطابقت جمع دریافتها و وجوه واریزی یک دوره هیچ گونه اطمینانی به دست نمیدهد که در طول دوره مورد بررسی، چکهای بیارزشی جایگزین مبالغ پول دریافتی نشده یا کسریهای اوایل دوره در واریزیهای بعدی جبران نگردیده است.
مقایسه ثبتهای روزانه در دفتر روزنامه دریافتهای نقدی با وجوه واریزی ممکن است گونهای از تقلب را آشکار سازد که به آن کلاه به کلاه کردن[5] میگویند. کلاه به کلاه کردن یعنی کتمان کسری وجوه نقد از طریق تأخیر در ثبت وجوه نقدی دریافتی. وجوه دریافتی از آقای الف (یکی از مشتریان) توسط صندوقدار برداشت میشود (در نتیجه، ثبتی نیز صورت نمیگیرد) و دریافتی بعدی از آقای ب (یکی دیگر از مشتریان) به حساب آقای الف بستانکار میگردد؛ حساب آقای ب تا دریافت از مشتری سوم، تسویه نمیشود. مانده حسابهای دیافتنی تا زمانی که مبلغ سرقت شده جایگزین نگردد بیش از واقع نشان داده خواهد شد. اما جابجایی بیش از واقع نشان دادن از یک حساب معین بدهکاران به حساب دیگر ممکن است سبب اعتراض مشتریانی شود که به صورتحسابهای ماهانه را دریافت میکنند. جدول زیر چگونگی رخ دادن «کلاه به کلاه کردن» را نشان میدهد. در شرکتهایی که صندوقدار آن به مدارک عمومی حسابداری دسترسی دارد. کسریهای از این دست، گاه، به حسابهای موجودیهای مواد و کالا یا سایر حسابها نقل شده است تا موقتاً کسری پنهان نگهداشته شود. جایی که مأمور دریافت وجوه نقد مسئولیت ثبت دفتر معین بدهکاران را نیز به عهده دارد، کلاه به کلاه کردن آسانتر از هر جای دیگر رخ میدهد. آشنایی با حساب مشتریان، منظور کردن یک کسری را به حسابی که بیدردسرتر باشد به مراتب آسانتر میکند.
نسخه دوم واریز وجه به بانک که نزد صاحبکار نگهداری میگردد به آسانی میتواند دستکاری شود. چنانچه حسابرسان نسبت به دستکاری شدن این نسخ تردیدی داشته باشند باید آنها را با نسخههای اصلی موجود در بانک تطبیق دهند. بیشتر بانکها آمادگی این را دارند که کپیه نسخ واریز وجه بانک را در اختیار حسابرسان قرار دهند تا آنان بتواند با مدارک با مدارک دریافت وجوه نقد صاحبکارشان مقایسه کنند.
پ- جزئیات تعدادی از پرداختهای نقدی ثبت شده در دفتر روزنامه پرداختهای نقدی را با معین بستانکاران، سفارشهای خرید، گزارشهای دریافت کالا، فاکتورهای خرید و چکهای صادر شده مقایسه و تطبیق کنید.
وجود کنترل که اطمینان دهد پرداختهای نقدی طبق مجوزهای مناسبی صورت گرفته است لازمه کنترل داخلی رضایتبخش در مورد پرداختهای نقدی است. آزمون پرداختهای نقدی مستلزم ردیابی تعدادی از پرداختهای منعکس در دفتر روزنامه پرداختهای نقدی به مدارک اولیه؛ یعنی، برگهها، سفارشهای خرید، گزارشهای دریافت کالا، فاکتورهای خرید و چکهای صادر شده؛ است. حسابرسان هنگام رسیدگی به این مدارک میتوانند بسیاری از کنترلهای داخلی پرداختهای نقدی را نیز آزمون کنند؛ برای مثال، متوجه خواهند شد که تمام برگههای پرداخت شده و مدارک مثبته آنها، باطل یا به گونهای مناسب علامتگذاری شده است. همچنین، وجود داشتن یا نداشتن مطابقت بین تمام مدارک مثبته و داشتن امضاهای مجاز لازم را تعیین خواهند کرد. حسابرسان میتوانند چکهای پرداخت شدهای را که از بانک میشود (برگشت لاشه چکها از بانک در ایران مرسوم نیست) نیز به منظور آزمون روشهای حسابداری صاحبکار درباره پاسخگویی نسبت به ترتیب شمارههای چکهای صادر شده، مورد بررسی قرار دهند.
چنانچه حسابرسان نسبت به بهرهگیری صاحبکار از تخفیفات خرید تردید داشته باشند تا گمان برند که کارکنان صاحبکار از این گونه تخفیفات به طور متقلبانه سوء استفاده میکنند، تخلیفات نقدی خرید را آزمون میکنند. تقلبات زیادی در مورد پرداختهای نقدی به شکل صدور چک به مبلغ کل فاکتور خرید در طول مدت فرصت برای استفاده از تخفیفات نقدی صورت گرفته است. بدین ترتیب، کارمند نادرست در وضعیتی قرار میگیرد که میتواند درخواست مابهالتفاوت (یعنی، مبلغ تخفیف) را از فروشنده کالا بکند، چک مربوط را با وجه نقد تعویض نماید و وجوه نقد مربوط را بدون نیاز به دستکاری بیشتر مدارک، برداشت کند. حسابرسان هنگام آزمون پرداختهای نقدی، هر گونه پرداخت کامل را در طول مدت فرصت استفاده از تخفیفات نقدی، پیجویی و توضیحات لازم را درباره آن دریافت خواهند کرد.
خطر کنترل را دوباره برآورد و آزمونهای محتوا را طراحی کنید.
حسابرسان پس از تکمیل اجرای روشهای یاد شده در بالا باید میزان خطر مربوط به هر یک از سرفصلهای صورتهای مالی را که به وجوه نقد وابسته است، برآورد و تعیین کنند. همان گونه که در فصل 5 (از جلد اول) آمد، برآورد خطر کنترل مستلزم شناسایی نقاط ضعف و قوت سیستم کنترل داخلی، بسط و تحدید روشهای حسابرسی و ارائه پیشنهادهای اصلاحی برای درج در گزارش بررسی کنترلهای داخلی به صاحبکار است. سپس، حسابرسان پیشنویس آن بخشی از برنامه حسابرسی را که به آزمونهای محتوای معاملات نقدی و ماندههای وجوه نقد اختصاص دارد، تهیه میکنند.
ب- آزمونهای محتوا
صورت ریزماندههای وجوه نقد را دریافت و با دفتر کل تطبیق کنید.
حسابرسان صورت ریز تمام ماندههای وجوه نقد را از صاحبکار دریافت میکنند. صورت ریز موجودیهای نزد بانک به طور معمول شامل نزد بانک، شماره حساب، نوع حساب و مانده پایان سال طبق دفاتر خواهد بود. حسابرسان تمام حسابها را، در صورت لزوم، به دفتر کل ردیابی و مغایرتگیری میکنند.
درخواست تأییدیه بانک را به منظور اثبات وجوه نقد به بانکها ارسال کنید.
یکی از هدفهای حسابرسان، اثبات اعتبار مبلغی است که به عنوان وجوه نقد در ترازنامه منعکس میباشد. راهکار مستقیم برای دستیابی به این هدف، دریافت تأییدیه از بانک درباره وجود نزد بانک، شمارش موجودی صندوق و تهیه صورت مغایرت بین صورتحسابهای ارسالی از بانک و مدارک حسابداری است.
دریافت تأییدیه مبالغ موجود نزد بانک از طریق مکاتبه مستقیم با مسئولین بانک معمولاً در تمام کارهای حسابرسی صورت میگیرد، حتی در مواردی که صورتحسابهای ارسالی از بانک در پاکتهای باز نشده به دست حسابرسان میرسد. در خواست تأییدیهها توسط صاحبکار تهیه میشود، اما، حسابرسان شخصاً باید آنها را همراهم با پاکتی به آدرس محل کار خود برای دریافت پاسخ (تأییدیه) بانک، ارسال کنند. نمونه استانداری از درخواست تأییدیه بانک وجود دارد که به تأیید انجمن حسابداران رسمی آمریکا و کانون امور بانکها[6] رسیده است و در حرفه حسابداری (آمریکا) از آن زیاد استفاده میشود. این درخواست تأییدیه در دو نسخه تهیه میشود که نسخه دوم آن، نزد بانک باقی میماند و نسخه اول آن باید توسط بانک به آدرس محل کار حسابرسان ارسال گردد. نمونهای از شکل استاندارد درخواست تأییدیه بانک در زیر میآید.
مشخصات حسابها، وامها و دیگر معاملات بانکی روی درخواست استاندارد تأییدیه بانکی تحریر میشود تا کار تأیید آنها توسط مسئولین بانک اسانتر گردد. بدین ترتیب، تأییدیه دریافتی اساساً اعتبار اطلاعات ثبت شده در مدارک حسابداری را تعیین میکند. همچنین، تأییدیه میتواند سبب کشف حسابها، وامها یا سایر معاملات بانکی دیگری نیز بشود.
یکی از بخشهای مهم درخواست تأییدیه، تقاضای افشای کلیه بدهیهای شرکت به بانک است. این تقاضا سبب میشود علاوه بر تأیید وجود داراییها، هر گونه بدهی به بانک که در دفاتر شرکت ثبت نشده است، نیز آشکار گردد. حسابرسان باید درخواست تأییدیه را معمولاً برای تمام بانکهایی ارسال دارند که در طول سال مسدود شده باشد. تداوم وجود یک وام بانکی پس از مسدود شدن حساب نیز کاملاً امکانپذیر است. با استدلالی مشابه، به این نتیجه میرسیم که حتی در مواردی که صورتحسابهای بانکی و چکهای پرداخت شده مستقیماً به دست حسابرسان میرسد، دریافت تأییدیه بانک ضروری است. از آنجا که هر صاحبکار، یک یا چند حساب بانکی دارد، حسابرسان مستقل همواره از درخواست تأییدیه بانک در هر کار حسابرسی خود استفاده میکنند.
صورت مغایرات بانک را به تاریخ ترازنامه از صاحبکار دریافت کنید و لزوم مغایرتگیری فعالیتهای بانکی را برای ماهدیگر نیز بررسی نمایید.
تعیین وضعیت وجوه نقد شرکت در پایان دوره مالی مستلزم مغایرتگیری بین مانده طبق صورتحساب بانک به آن تاریخ و مانده طبق مدارک حسابداری صاحبکار است. اگرچه حسابرسان ممکن است اجرای عملیات حسابرسی را تا مدتی پس از پایان دوره مالی شرکت شروع نکنند، اما صورت مغایرات بانک را به تاریخ ترازنامه که شرکت تهیه کرده است، بررسی میکنند.
چنانچه صاحبکار پیش از شروع رسیدگیهای حسابرسان، صورت مغایرات بانک را تهیه کرده باشد، دیگر نیازی به تهیه مجدد آنها نیست. اما، حسابرسان باید جزئیات صورت مزبور را رسیدگی کنند تا از درستی آن مطمئن شوند. رسیدگی به صورتهای مغایرت بانک که توسط صاحبکار تهیه شده است، شامل اثبات درستی محاسبات ریاضی، ردیابی ماندهها به صورتحسابهای بانکی و حسابهای دفتر کل و پیجویی اقلام مغایرات میشود. اهمیت رسیدگی دقیق به صورت مغایرات بانک را این واقعیت آشکار میکند که کسری وجوه نقدی میتواند با حذف یک چک صادر شده و ارائه نشده به بانک یا با ارتکاب یک اشتباه عمدی در جمعهای صورت مغایرات بانک، مخفی نگهداشته شود.
تهیه صورتهای مغایرات بانک به شکلهای زیادی صورت میگیرد. شکلی که بیشتر مورد استفاده حسابرسان قرار می گیرد با مانده طبق صورتحساب بانک شروع و به مانده اصلاح نشده طبق مدارک حسابداری ختم میشود. این شکل صورت مغایرات حسابرسان را قادر میسازد که ثبتهای اصلاحی موثر بر وجوه نقد را مستقیماً روی کاربرگ صورت مغایرت پیاده کنند تا، بدین ترتیب، بتوانند مانده اصلاح شده را به کاربرگ طبقهبندی وجوه نقد یا کاربرگ نهایی عطف متقابل بدهند.
تطبیق مانده دفتر کل با صورتحساب بانک به هیچ وجه پایان رسیدگی حسابرسان به موجودیهای نزد بانک نیست. درستی و اعتبار هر یک از اقلام صورت مغایرات بانک باید با مراجعه به منشأ آنها اثبات شود؛ برای مثال، مانده صورتحساب بانک باید با دریافت مستقیم تأییدیه از بانک، به شرحی که آمد، تأیید گردد نه آن که تنها به استناد صورتحساب، مورد قبول واقع شود. اینک به سایر روشهای مربوط به اثبات اقلام صورت مغایرات بانک پرداخته میشود.
حسابرسان باید هر چکی را که بیش از یک سال از صدور آن میگذرد، اما هنوز به بانک ارائه نشده است، پیجویی کنند. وجود چکهای صادرهای که برای مدتهای طولانی به بانک ارائه نشده است، سبب تضعیف سیستم کنترل داخلی میشود. هنگامی که کارکنان شرکت پی ببرند برخی از چکهای صادر شده برای مدتهای طولانی به بانک ارائه شده است و احتمالاً هرگز هم ارائه نخواهد شد، میتوانند تنها با حذف این گونه چکها از صورت مغایرات بانک، کسری وجوه نقد را پنهان دارند. حذف این چکها به ظاهر مانده وجوه نقد را افزایش میدهد و در نتیجه، ممکن است سبب اختلاس مبلغی معادل با افزایش حاصل، توسط یکی از کارکنان گردد. چکهای حقوق و دستمزد و چکهای سود سهام، بیش از هر چک دیگری در معرض گم شدن است. شرکتها بهتر است این گونه چکها را که برای مدتهای طولانی به بانک ارائه نشدهاند با بدهکار کردن «حساب وجوه نقد» و بستانکار کردن «حساب حقوق و دستمزد مطالبه نشده» یا یک حساب بدهی خاص، از جریان خارج کنند. (در ایران برای سهولت این کار، شرکتها پس از توافق با بانک طرف حسابشان، مهری روی چک میزنند که مدت قابل ارائه بودن چک را به بانک مشخص میکند. پس از پایان یافتن آن مهلت و طبق روش توصیف شده در بالا، چکهای ارائه نشده به بانک را از حساب بانک حذف مینمایند- مترجم). چنین رویهای از میزان کار لازم برای تهیه صورت مغایرات بانک میکاهد و فرصت سوءاستفاده را نیز کاهش میدهد.
در مواردی که حسابرسان تشخیص دهند سیستم کنترل داخلی وجوه نقد ضعیف است، میتوانند از روشهای اضافی دیگری چون صورت مغایرات چهار ستونی[7] (امتحان وجوه نقد) برای مغایرتگیری استفاده کنند. از این راه، حسابرسان میتوانند معاملات نقدی را که در دوره خاصی رخ داده است، بهتر و بیشتر بررسی کنند. صورت مغایرات چهارستونی در اصل، یک روش کشف تقلب است که میتواند برای ماه آخر سال مالی یا ماههای انتخابی در طول سال مورد رسیدگی، انجام گیرد.
صورت مغایرت چهار ستونی آذرماه در شکل (5-11) میآید. ستون اول، ماندههای ابتدای ماه را طبق صورتحساب بانک و طبق دفاتر، مطابقت میدهد و ستون چهارم، ماندههای اپیان ماه را. این ستونهای کناری همانند صورتهای مغایرت بانکی متداول است. ستون دوم، وجوه دریافتی بانک را با ثبتهای مربوط به دریافت وجوه نقد در دفاتر صاحبکار و ستون سوم، چکهای پرداخت شده توسط بانک را با ثبتهای مربوط به پرداختهای نقدی در دفاتر صاحبکار تطبیق میدهد.
منبع اقلام تشکیلدهنده صورت مغایرات چهار ستونی را مورد توجّه قرار دهید. مبالغ مندرج در ستون 1 (مانده 30/8/××13) از صورت مغایرات بانک که صاحبکار در 30/8/××13 تهیه کرده، استخراج شده است. ارقام ستون 4 (مانده 30/9/××13) نیز با همان ترتیب از صورت مغایرات تهیه شده توسط صاحبکار در 30/9/××13 گرفته شده است. حسابرسان با جمع زدن ستون بستانکار صورتحساب بانک به رقم 100/600/4 ریال وجوه واریزی، ستون 2، رسیدهاند. مبلغ 850/533/4 ریال از جمع ستون بدهکار حساب بانک در دفتر کل صاحبکار بدست آمده است. رقم 290/036/4 ریال چکهای صادره در ستون 3 از جمع (جبری) افقی سطر اول صورت مغایرت چهار ستونی حاصل و با جمع چکهای پرداخت شده طبق صورتحساب بانک اثبات میشود. رقم پایانی ستون 3 معرف پرداختهای نقدی طی آذرماه است که از حساب بانک در دفتر کل بدست میآید. سایر اقلام موازنهای در ستون 2 و 3 توسط حسابرسان و از طریق تجزیه و تحلیل اقلام موازنهای ابتدا و انتهای آذر ماه محاسبه میشود.
حسابرسان پس از تکمیل صورت مغایرت چهار ستونی باید جمعهای هر چهار ستون را امتحان و ریز اقلام استفاده شده در این صورت را اثبات کنند. ماندههای استخراجی از صورتهای مغایرات بانک در 30 آبان و 30 آذر تهیه شده توسط صاحبکار باید به صورتحسابهای بانک و حساب بانک در دفتر کل، ردیابی شوند.
اثبت وجوه نقدی دریافتی و واریزی به بانک طی دوره مورد آزمون برای اثبات وجوه دریافتی و واریزی طی ماه مورد آزمون، وجوه واریزی طبق صورتحساب بانک باید با وجوه دریافتی طبق دفاتر حسابداری مقایسه شود. در این مرحله، جمع دریافتها با جمع وجوه واریزی و همچنین، تاریخ هر واریز به بانک با تاریخ دریافت همان وجوه توسط شرکت مقایسه میشود. هر گونه اختلاف بین وجوه دریافتی هر روز با وجوه واریزی مربوط باید پیجویی گردد.
یکی از راههای پنهان کردن اختلاس از وجوه دریافتی، بستانکار کردن معین بدهکاران و بدهکار کردن حساب «تخفیفات و برگشت از فروش» و نه حساب وجوه نقد است. حسابرسان به همین دلیل ممکن است با محاسبه تخفیفات مجاز فروش و توجّه به تاریخهای فاکتورها و پرداختهای انجام شده توسط مشتریان، تمام تخفیفات اعطایی طی دوره مورد آزمون را رسیدگی و اثبات کنند.
اثبات پرداختهای نقدی طی دوره مورد آزمون تطبیق پرداختهای نقدی ثبت شده در دفاتر و مدارک حسابداری صاحبکار با چکهای پرداخت شده توسط بانک به حسابرسان اطمینان میدهد که تمام پرداختهای بانک در طول دوره مورد آزمون، در دفاتر و مدارک حسابداری صاحبکار ثبت شده است. حسابرسان با رسیدگی به مدارک مثبته مربوط به پرداختهای نقدی طی دوره مورد آزمون، مانند برگهها، فاکتورهای خرید تأیید شده و مدارک حقوق و دستمزد، از انعکاس صحیح نوع و ماهیت پرداختهای نقدی در دفاتر حسابداری اطمینان مییابند.
کنترل شماره ردیف چکهای صادر شده طی دوره یکی از اقدامات مهم در اثبات پرداختهای نقدی است. تمام چکهای استفاده شده باید پرداخت، باطل یا جزء چکهای ارائه نشده به بانک در 30 آذر باشد. حسابرسان چکهای باطل شده یا خارج از شماره ردیف را رسیدگی خواهند کرد. حسابرسان میتوانند صورتحسابهای بانک مربوط به دی ماه را دریافت و چکهای ارائه نشده به بانک تا تاریخ 30 آذر را با آن تطبیق کنند.
حذف یک چک ارائه نشده به بانک از صورت مغایرت میتواند یک سری وجوه نقد را پنهان دارد. بنابراین، حسابرسان باید مطمئن شوند که تمام چکهای صادر شدهای که باطل یا پرداخت نشدهاند جزء چکهای ارائه نشده به بانک در 30 آذر منظور شده باشد. تمام چکهای ارائه نشده به بانک در 30 آبان باید در طول آذر ماه پرداخت یا جزء چکهای ارائه نشده به بانک در 30 آذر منظور شده باشد.
صورتحساب مقطعی بانک را که شامل عملیات حداقل هفت روز کاری پس از تاریخ ترازنامه باشد، از بانک دریافت کنید.
صورتحساب مقطعی بانک، صورتحسابی است که تعداد معینی روز کاری (معمولاً 7 تا 10 روز) پس از پایان سال مالی شرکت را دربرمیگیرد. صاحبکار از بانک طرف حساب خود میخواهد که چنین صورتحسابی را تهیه و مستقیماً برای حسابرسان ارسال کند. از این صورتحساب برای آزمون صحت مغایرات حسابهای بانکی صاحبکار استفاده میشود. صورتحساب مقطعی، حسابرسان را قادر میسازد که چکهای ارائه نشده به بانک و جوه در راه مندرج در صورت مغایرات را به دقت رسیدگی کنند.
در مورد چکهای ارائه نشده به بانک تا پایان سال مالی، حسابرسان باید تاریخ پرداخت آنها را توسط بانک، مشخص کنند. حسابرسان با بررسی تاریخهای صدور این چکها و پرداخت آنها توسط بانک، معقول بودن یا نبودن فاصله زمانی مربوط را تعیین مینمایند. فاصله زمانی زیاد (نامعقول) بدان معناست که صاحبکار، چکهای صادر شده را تا مدتها پس از پایان سال برای صاحبان آنها ارسال نکرده است. ثبت اصلاحی مناسب در این گونه موارد، بدهکار کردن حساب وجوه نقد و بستانکار کردن یک حساب بدهی مناسب است.
حسابرسان هنگام بررسی صورتحساب مقطعی، به آن دسته از چکهای پرداختی بانک (پس از پایان سال مالی) که در تاریخ ترازنامه یا پیش از آن صادر گردیده اما جزء چکهای ارائه نشده به بانک منظور نشده است نیز توجّه خواهند کرد. بدین ترتیب، صورتحساب مقطعی این اطمینان را به حسابرسان میدهد که وجوه نقد منعکس در ترازنامه به دلیل حذف یک یا چند چک ارائه نشده به بانک، بیش از واقع نشان داده نشده است.
وجوه نقد موجود در شرکت را شمارش کنید.
وجوه نقد موجود در شرکت معمولاً شامل دریافتهای نقدی واریز نشده به بانک، تنخواهگردان، پول خرد[8] و سایر وجوه نزد صندوقداران است. تنخواهگردان و وجوه موجود در صندوق میتواند در هر زمانی، پیش از پایان سال مالی، تاریخ ترازنامه یا پس از آن، شمارش شود. بیشتر حسابرسان ترجیح میدهند این گونه وجوه را بدون اعلام قبلی (سرزده) شمارش کنند. چنانچه حسابرسان داخلی شرکت به طور مرتب تنخواهگردان و وجوه موجود در صندوق را سرزده شمارش کرده باشند، حسابرسان میتوانند با بررسی کاربرگهای حسابرسان داخلی به این نتیجه برسند که منظور کردن شمارش آنها جزء روشهای رسیدگی نهایی، ضروری نیست. چنانچه مبلغ وجوه نقد دریافتی و هر گونه موجودی نقدی دیگر، با اهمیت باشد، شمارش آنها در تاریخ ترازنامه بسیار مطلوب است؛ در غیر این صورت، حسابرسان میتوانند وجوه در راه پایان سال مالی را با مراجعه به صورتحساب مقطعی، اثبات کنند.
شمارش وجوه نقد موجود در بانکها و دیگر مؤسسات مالی از لحاظ کار حسابرسی دارای اهمیت زیادی است. حسابرسان در همه مواردی که می خواهند وجوه نقد موجود را شمارش کنند باید نسبت به حضور صندوقدار در تمام مدت شمارش پافشاری کنند. حسابرسان در پایان شمارش خود باید تأییدیهای مبنی بر شمارش وجوه در حضور شخص صندوقدار و تحویل شدن تمامی وجوه به وی پس از شمارش، از صندوقدار دریافت کنند. اعمال این روش از ادعای صندوقدار مبنی بر تحویل دادن تمام وجوه نقد به حسابرسان و در نتیجه، مقصر شناخته شدن حسابرسان بابت کسری وجوه نقد، پیشگیری میکنند.
اقدام اولیهای که برای اثبات وجوه نقد موجود باید صورت گیرد، تحت کنترل گرفتن تمامی داراییهای قابل نقل و انتقال، مانند وجوه نقد، اوراق بهادار و سایر سرمایهگذاریها، اسناد دریافتنی و رسیدهای انبار مواد و کالا، میباشد. جز در حالتی که تمام داراییهای قابل نقل و انتقال تحت کنترل حسابرسان قرار گیرد، امکان پنهانکاری کسری وجوه نقد از طریق نقل و انتقال بین این گونه داراییها برای مسئولین و کارکنان نادرست شرکت به وجود میآید.
وجود چکهای شخصی مدیران، کارکنان و یا مشتریان (که به منظور راحتی آنان توسط صندوق نقد شده است) جزء موجودی وجوه نقد، امری چندان غیر عادی نیست. بدیهی است که این گونه چکها نباید ثبت دفتر روزنامه دریافتهای نقدی شده باشد؛ زیرا، چکهای مزبور تنها جایگزینی برای وجوه نقد موجود بوده است. حسابرسان باید از اعتبار و قابلیت وصول این چکها اطمینان یابند تا بدین ترتیب، این چکها بتواند جزء رقم وجوه نقد منعکس در ترازنامه درآید. حسابرسان برای کسب چنین اطمینانی میتوانند آخرین واریزی به بانک در پایان سال مالی را کنترل کنند که باید شامل تمامی این گونه چکها باشد. حسابرسان نسخهای تأیید شده از فیش بانکی مربوط به واریز وجوه مزبور را نزد خود نگه میدارند تا چنانچه هر یک از این چکها برگشت خورد، بتوانند آن را ردیابی کنند.
10- انقطاع زمانی دریافتها و پرداختهای نقدی را کنترل کنید.
وجوه نقد مندرج در ترازنامه باید تمام دریافتهای آخرین روز سال را منعکس کند و هیچ گونه دریافتهای بعدی را دربرنگیرد. به عبارت دیگر، انعکاس صحیح وضعیت وجوه نقد در ترازنامه مستلزم انقطاع کامل دریافتهای نقدی (و پرداختهای نقدی) در پایان سال است. چنانچه حسابرسان بتوانند ترتیبی بدهند که در پایان روز آخر سال مالی در محل صاحبکار حضور پیدا کنند، آنان میتوانند انقطاع عملیاتی نقدی صاحبکار را با شمارش وجوه نقد، اثبات نمایند. در چنین حالتی، صاحبکار دیگر نمیتواند وجوهی را از دریافتهای بعد از این آزمون انقطاع در دفاتر خود ثبت کند بدون آن که حسابرسان از چنین عملی آگاه شوند.
کلیه چکهای دریافتی از مشترکان که جزء دریافتهای نقدی منظور شده است باید پیش از شمارش وجوه نقد توسط حسابرسان، در دفتر روزنامه دریافتهای نقدی ثبت شده باشد. حسابرسان باید این چکها را از لحاظ نام مشتری و مبلغ آنها با ثبتهای دفتر روزنامه مقابله کنند. چنانچه چکهای مشتریان به حسابی غیر از حساب خود آنان بستانکار شده باشد، نشانه احتمال کلاه به کلاه کردن یا دیگر عملیات متقلبانه خواهد بود.
بدیهی است حسابرسان نه میتوانند در پایان سال مالی در تمام دفاتر محل کار صاحبکاران حضور یابند نه حضورشان از لحاظ اثبات مطلوب وجوه نقد، ضروری است. حسابرسان میتوانند با حصول اطمینان از این که وجوه در راه مندرج در صورت مغایرات بانک (تهیه شده در پایان سال) در اولین روز سال بعد در ستون بستانکار صورتحساب بانک ثبت شده است، انقطاع وجوه نقد را به جای شمارش وجوه در تاریخ ترازنامه، اثبات کنند. کوتاهی در واریز فوری دریافتهای نقدی روز آخر این فکر را به وجود میآورد که وجوه واریزی به بانک بابت آخرین روز سال ممکن است شامل دریافتهای بعد از آن نیز باشد و بدین ترتیب، وجوه نقد منعکس در ترازنامه به مبلغی بیش از واقع نشان داده شده است.
حسابرسان برای حصول اطمینان از انقطاع کامل پرداختهای نقدی باید شماره آخرین چک هر حساب بانکی را که در روز آخر سال صادر شده است، یادداشت کنند و در مورد ارسال (یا تحویل) کلیه چکهای صادر شده برای بستانکاران از مدیریت شرکت پرس و جو نمایند. برخی شرکتها به منظور بهبود نسبت جاری صورتهای مالی خود اقدام به صدور و ثبت چکهای در وجه بستانکاران خود میکنند در حالی که قصد ندارند چکها را تا چند روز یا حتی چند هفته بعد به بستانکاران تحویل دهند. هنگامی که حسابرسان شماره آخرین چک صادر شده در روز آخر سال مالی را یادداشت میکنند در وضعیتی قرار میگیرند که چنانچه چک دیگری را صاحبکارشان صادر کند و بخواهد به عنوان پرداخت نقدی همان دوره محسوب دارد، آنان به آسانی متوجه میشوند.
11- کلیه نقل و انتقالات حسابهای بانکی را برای هفته آخر سال مورد رسیدگی و هفت اول سال بعد، ردیابی کنید.
هدف از ردیابی نقل و انتقالات بانکی، اشکار کردن مواردی است که با چکبازی[9]، موجودی وجوه نقد بیش از واقع نشان داده میشود. بسیاری از واحدهای تجاری دارای حساب بانکی نزد چند بانک میباشند و گاه، مجبور میشوند وجوهی را از یک حساب به حساب دیگر منتقل کنند. چکی که به حساب خوابانیده میشود معمولاً چند روز طول میکشد تا از حساب مربوط نقد و به حساب دیگر منظور شود. مبلغ این چک در طول مدت مزبور جزء موجودی هر دو حساب خواهد بود1. چکبازی یعنی سوء استفاده از این فاصله زمانی برای پنهان داشتن کسری وجوه نقد یا تأمین نیازهای مالی بسیار کوتاه مدت.
حسابرسان میتوانند با تهیه صورتی از نقل و انتقالات بانکی در طول چند روز قبل و بعد از تاریخ ترازنامه، این گونه سوء استفادهها را کشف کنند. این صورت تمام نقل و انتقالات بانکی را با ذکر تاریخ ثبت هر یک از آنها در دفاتر حسابداری و صورتحساب بانک، هر دو، نشان میدهد. بخشی از یک چنین صورتی در زیر میآید:
افشای چکبازی حسابرسان با مقایسه تاریخهای مندرج در کاربرگ بالا میتوانند سوءاستفادههای رخ داده را تعیین کنند. افزایش در موجودی یک حساب و کاهش در موجودی حساب دیگر باید در دوره مالی یکسان ثبت دفاتر شده باشد. چک شماره 876549 را در نظر بگیرید، این چک به عنوان دریافت نقدی در تاریخ 28/12/××13 و پرداخت نقدی در تاریخ 5/1/1×13 ثبت دفاتر شده است. در نتیجه ثبت بدهکار معامله در یک دوره مالی و بستانکار آن در دوره دیگر، وجوه نقد در تاریخ 28/12/××13 بیش از واقع نشان داده شده است. مسلماً، در تاریخ 28/12××13 حساب دیگر باید بستانکار شده باشد تا توازن دفاتر خدشهدار نشود. چنانچه حساب بستانکار شده از حسابهای درآمد باشد، نتایج عملیات نیز بیش از واقع نشان داده شده خواهد بود.
چکبازی میتواند برای پنهان کردن کسری وجوه نقد نیز استفاده شود. فرض کنید یکی از مدیران شرکت، یک میلیون ریال از حساب بانکی ملی اختلاس کرده باشد. آن مدیر برای پنهان کردن کسری یاد شده چکی از حساب بانک سپه در وجه حساب بانک ملی صادر میکند. سپس، این چک را به حساب بانک ملی میخواباند اما، این عمل مالی را در ابتدای فروردین سال بعد ثبت دفاتر مینماید. بدین ترتیب در پایان سال مالی، کسری وجوه نزد بانک ملی جبران شده، هیچ وجهی از حساب بانک سپه کسر نشده و هیچ کسری باقی نمانده است. بدیهی است، این کسری چند روز بعد که چک انتقالی، از حساب بانک سپه پرداخت گردید دوباره ظاهر خواهد شد.
صورت نقل و انتقالات بانکی باید این گونه چکبازیها را آشکار سازد؛ زیرا، وجوه واریزی به بانک به تاریخ 28/12/××13 در صورتحساب بانک ملی ثبت شده در حالی که این معامله تا فروردین سال بعد در دفاتر ثبت نشده است. چک شماره 100201 در صورت نقل و انتقالات نمونهای از چنین سوء استفادهای است.
استفاده از فاصله زمانی بین خوابانیدن یک چک به بانک و نقد شدن آن، برای ایجاد فرصت جهت تأمین نیازهای مالی، شکل سوم استفاده از چکبازی است؛ برای مثال، فرض کنید که واحد تجاری برای پرداخت حقوق و دستمزد خود وجه نقد کافی ندارد. شرکت چکی از یکی از حسابهای بانکی خود میکشد، آن را به حساب دیگر (حقوق و دستمزد) میخواباند، حقوق و دستزد را میپردازد و امیدوار است بتواند پیش از ارائه این چک به بانک، با واریز از محل دریافتهای نقدی، جبران کمبود را بکند. چنانچه این نقل و انتقال به درستی و به موقع در دفاتر ثبت شود، چکبازی مزبور سبب تحریف موجودی وجوه نقد برای مقاصد گزارشگری مالی نخواهد شد (چک 876543 نمونهای از این نوع حساب به حساب کردن است). اما، بانکها این عمل را تشویق نمیکنند و ممکن است به صاحب حساب اجازه ندهند که پس از به حساب خوابانیدن چک و قبل از وصول آن، از حساب خود برداشت نماید. در مواردی و به منظور کلاهبرداری از بانکها، از این شکل چکبازی برای ایجاد و پنهان داشتن میلیونها ریال «اضافه برداشت بانکی» استفاده شده است.
هر گونه چک با مبلغ گزاف یا غیر عادی در وجه اشخاص وابسته را پیجویی کنید.
هر چک با مبلغ کلان یا غیر عادی که در وجه مدیران، روسا یا کارکنان شرکت، شرکتهای وابسته یا به منظور نقد شدن (یعنی، در وجه حامل یا چکی که بتوان آن را مستقیماً از بانک نقد کرد و نیاز به به حساب خوابانیدن نداشته باشد) صادر شده است را حسابرسان باید به دقت بررسی کنند تا مشخص شود که این گونه چکها (الف) دارای مجوز لازم بوده و به درستی ثبت دفاتر شدهاند و (ب) به طور کافی در صورتهای مالی شرکت افشا شده است. چنانچه چکی برای نقد شدن صادر شده باشد، حسابرسان باید دریافتکننده آن را تعیین و دلیل استفاده از حساب بانک را بدین شکل، پیدا کنند.
حسابرسان برای حصول اطمینان از این که پرداختهای نقدی به اشخاص وابسته دارای مجوز لازم میباشد و به درستی در دفاتر ثبت شده است باید مشخص شود که این گونه معاملات به حسابهای مناسبی منظور شده است، برگه و سایر مدارک ؟؟ و مجوز مخصوص این معامله از شخص مجازی غیر از دریافتکننده وجه، دریافت میشود.
لزوم افشای معاملات اشخاص وابسته در صورتهای مالی، بحث شده است. حسابرسان برای تشخیص کفایت افشای این ؟؟ باید شواهد مربوط به ارتباط طرفین را گردآوری کنند. محتوای هر معامله را (که میبایست با شکل آن متفاوت باشد) تعیین نمایند و اثر هر معامله را بر صورتهای مالی، مشخص کنند. افشای معاملات اشخاص وابسته باید نوع و ماهیت ارتباط، توصیف معامله و مبلغ آن را شامل شود.
چگونگی ارائه و کفایت افشای وجوه نقد را در صورتهای مالی ارزیابی کنید.
رقم وجوه نقد مندرج در ترازنامه باید تنها وجوهی را شامل باشد که برای عملیات جاری شرکت در دسترس میباشد. بسیاری از استفادهکنندگان صورتهای مالی چندان علاقهای به تفکیک وجوه نقد بر حسب بانکهای طرف حساب شرکت یا حتی، تفکیک بین وجوه نزد بانک یا موجودی در صندوق ندارند. در نتیجه وجوه نقد نزد بانک و موجودی صندوق که برای پرداختهای عادی شرکت آماده میباشد، به طور یکجا در ترازنامه منعکس میشود. موجودیهای پول خرد و تنخواهگردان، با وجودی که برای استفادههای عمومی شرکت نمیباشد، معمولاً ناچیز است و جزء وجوه نقد در ترازنامه ارائه میشود. موجودیهای محدودیتدار نزد بانک (مانند، وجوه مربوط به اقساط بدهیهای بلند مدت یا وجوه استهلاکی اوراق قرضه) نباید جزء وجوه نقد باشد. موافقتنامههای مربوط به ماندههای جبرانی باید افشا شود. حسابرسان همچنین باید از هماهنگی سرفصل استفاده شده در ترازنامه، وجوه نقد یا وجوه نقد و شبه نقد، و صورت گردش وجوه نقد اطمینان یابند.
حسابآرایی اصلاح حسابآرایی[10] به اعمالی گفته میشود که قبل از تاریخ ترازنامه صورت میگیرد تا وضعیت نقدینگی را بهبود بخشند یا اعمالی که بهبود تصویر مالی شرکت را سبب گردد؛ برای مثال، اگر دفتر روزنامه دریافتهای نقدی تا چندی پس از تاریخ ترازنامه باز بماند، رقم وجوه نقد مندرج در ترازنامه به نادرستی افزایش مییابد، زیرا، وجوه دریافتی پس از تاریخ ترازنامه را نیز شامل میشود. گونه دیگری از حسابآرایی در مواردی رخ میدهد که مدیری وام دریافتی خود را از شرکت، در روز آخر سال مالی به شرکت میپردازد و چند روز بعد همان مبلغ را دوباره از شرکت وام میگیرد. نمونه اخیر ماند باز نگهداشتن دفتر دریافتهای نقدی یک تحریک وضعیت نقدینگی محسوب نمیشود، گرچه سبب ارائه صورتهای مالی گمراهکنندهای میگردد که زیربنای عملیاتی و اقتصادی شرکت را نشان نمیدهد.
تمام انواع حسابآراییها مستلزم برخورد حسابرسان نیست. بسیاری از شرکتها نزدیک پایان سال مالی خود تلاش فراوانی میکنند تا از طریق ارسال کالای فروخته شده و صورتحسابهای آنها، وصول هرچه بیشتر مطالبات خود و گاه، پرداخت بدهیهای شرکت و کاهش بدهیها تا سطحی بسیار پایین، تصویر بهتری از نقدینگی را ارائه دهند. چنین تلاشهایی برای بهبود تصویر مالی شرکت، نادرست نیست. حسابرسان پیش از تأیید چگونگی ارائه وجوه نقد در ترازنامه باید با استفاده از قضاوت حرفهای خود تعیین کنند که حسابآرایی صاحبکارشان به ارائه گمراهکننده صورتهای مالی منجر شده است یا خیر.
رسیدگیهای ضمنی به وجوه نقد
مؤسسه حسابرسی کوشش میکنند روشهای رسیدگی به وجوه نقد را که امکان اجرای آن پیش از پایان سال مالی وجود دارد در طول سال اجرا کنند تا از تراکم کار رسیدگی در ایام بلافاصله پس از پایان سال مالی جلوگیری شود؛ برای مثال، ارزیابی سیستم کنترل داخلی وجوه نقد میتواند پیش از پایان سال مالی صاحبکار انجام گیرد. بدین ترتیب، رسیدگی به وجوه نقد در پایان سال میتواند به آزمونهای محتوایی، چون بررسی صورت مغایرات بانک، دریافت تأییدیه مانده حساب بانکها، پیجویی مسائل مربوط به انقطاع معاملات نقدی در پایان سال و بررسی کلی از معاملات نقدی رخ داده در فاصله زمانی بین رسیدگیهای ضمنی و پایان سال مالی، محدود شود.
اوراق بهادار قابل داد و ستد
با اهمیتترین سرمایهگذاریها از دیدگاه حسابرسان، سهام و اوراق قرضه است، چون بیش از سایر گونههای سرمایهگذاری، در شرکتها یافت میشود و معمولاً ارزش ریالی آنها بیش از سایر سرمایهگذاریهاست. گواهینامه سپرده ثابت بانکی، اسناد صادر شده توسط شرکتها، اسناد رهنی و ارزش نقدی بیمهنامههای عمر از جمله دیگر سرمایهگذاریهایی است که حسابرسان با آن روبرو میشوند.
سرمایهگذاری کوتاه مدت وجوه نقد بدون استفاده در اوراق بهادار قابل داد و ستد، نشانه مدیریت خوب است. این گونه سرمایهگذاریها به منزله وجوه نقد ذخیره تلقی میشود که با وجود ایجاد بازیافتی با نرخ ثابت، در هر زمان و به سرعت قابل نقد شدن است. شرکتها ممکن است در زمینه اوراق بهادار قابل داد و ستد سرمایهگذاریها را بازده جاری[11] اوراق بهادار، وضعیت مالی شرکت و نیازهای شرکت به وجوه نقد تعیین میکند. سرمایهگذاری در اوراق بهاداری که به منظور کنترل یا کسب نفوذ در شرکتهای وابسته انجام میشود نباید تحت عنوان اوراق بهادار قابل داد و ستد طبقهبندی شود.
هدفهای حسابرسان از رسیدگی به اوراق بهادار قابل داد و ستد
هدفهای حسابرسان از رسیدگی به اوراق بهادار قابل داد و ستد، تعیین موارد زیر است:
کفایت سیستم کنترل داخلی اوراق بهادار قابل داد و ستد.
اعتبار اوراق بهادار قابل داد و ستد از لحاظ موجود بودن و تحقق مالکیت صاحبکار (وجود و مالکیت).
ثبت دفاتر بودن تمام اوراق بهادار قابل داد و ستد (کامل بودن).
انطباق ارزشیابی اوراق بهادار قابل داد و ستد با روش اقل بهای تما مشده یا بازار (ارزشیابی).
صحت محاسبات ریاضی مدارک و جداول مربوط به اوراق بهادار قابل داد و ستد و مطابقت آنها با حسابهای دفتر کل (صحت محاسبات ریاضی).
کفایت افشا و مطلوبیت ارائه اوراق بهادار قابل داد و ستد، شامل طبقهبندی آنها به جاری و غیر جاری و ارائه توضیحات ضروری.
حسابرسان همزمان با حسابرسی اوراق بهادار قابل داد و ستد، حسابهای درآمد بهره و سود سهام و درآمد بهره دریافتنی مربوط و همچنین، حساب سود و زیان حاصل از فروش اوراق بهادار را نیز رسیدگی میکنند.
ماهیت سیال اوراق بهادار قابل داد و ستد، امکان سوء استفاده از آنها را افزایش میدهد. حسابرسان باید رسیدگی به وجوه نقد و رسیدگی به اوراق بهادار و قابل داد و ستد را به طور همزمان انجام دهند تا بتوانند سوء استفادههای از نوع جایگزینیهای غیر مجاز (مانند، فروش اوراق بهادار و استفاده از وجوه حاصل از آن برای پنهان داشتن کسری موجودی نقد) بین حسابها را کشف کنند. برخورد کلی با اوراق بهادار، تشخیص وجود کنترلهای مناسب روی اوراق بهادار، بازرسی گواهینامههای مربوط و دریافت تأییدیه بابت اوراق بهادار نزد اشخاص ثالث (مانند بانک) است.
کنترلهای داخلی اوراق بهادار و قابل داد و ستد
عوامل عمده سیستم کنترل داخلی اوراق بهادار قابل داد و ستد شامل موارد زیر است:
تفکیک وظایف صدور مجوز خرید و فروش اوراق بهادار، حفاظت از اوراق بهادار و ثبت سرمایهگذاریها و واگذاری این مسئولیتها به افراد مستقل.
وجود صورت ریز کاملی از تمام اوراق بهادار متعلق به شرکت و درآمدهای بهره و سود سهام آنها.
خرید اوراق بهادار به نام شرکت.
بازرسی عینی اوراق بهادار به طور متناوب توسط حسابرسان داخلی یا مسئول دیگری که نسبت به صدور مجوز (خرید و فروش)، نگهداری یا ثبت اوراق بهادار در دفاتر شرکت، مسئولیتی نداشته باشد.
تفکیک وظایف حفاظت و امور دفتری داراییها در بسیاری از شرکتها با استفاده از مسئول مستقلی برای امور حفاظت، مانند بانکها، صندوقهای امانات یا کارگزاران، صورت میگیرد. از آنجا که این گونه مسئولان مستقل هیچ ارتباط مستقیمی با مسئول ثبت سرمایهگذاری در اوراق بهادار ندارند، احتمال پنهان داشتن تقلبات از طریق دستکاری حسابها، بسیار کاهش مییابد. خطر گم شدن یا از بین رفتن اوراق بهادار نیز به حداقل ممکن میرسد؛ زیرا، مسئول مستقل عموماً برای حفاظت از مدارک با ارزش از صندوقهای نسوز و سایر تجهیزات مخصوص این کار استفاده میکند. چنانچه اوراق بهادار به مسئول مستقلی سپرده نشود باید آنها را در صندوق امانات بانک نگهداری کرد و صندوق مزبور باید تحت کنترل مشترک دو یا چند نفر از مسئولین شرکت باشند. کنترل مشترک یعنی هیچ یک از دو نفر مسئول نتواند به تنهایی به اوراق بهادار دسترسی یابد مگر آنکه دیگری نیز حضور داشته باشد. فهرستی از اوراق بهادار موجود در صندوق مزبور باید همراه اوراق بهادار باشد و هر گونه کاهش یا افزایش در این اوراق باید در فهرست مزبور درج و توسط کلیه اشخاص حاضر در محل، امضا و تاریخگذاری شود. اجارهنامه صندوق امانات باید به نام شرکت باشد نه به نام یکی از رؤسای شرکت که مسئول حفاظت از اوراق بهادار است.
وجود فهرستی کامل از کلیه اوراق بهادار متعلق به شرکت و اوراق بهادار امانی نزد شرکت از لحاظ سیستم رضایتبخش کنترل داخلی بسیار ضروری است. مدارک ثبت اوراق بهادار اغلب شامل کارت معین برای هر یک از آنهاست. اطلاعات مندرج در کارت معین اوراق بهادار عبارت است از نام کامل شرکت صادرکننده، ارزش اسمی، شماره گواهینامه، تعداد سهام یا اوراق قرضه، تاریخ تحصیل، نام کارگزار بورس، بهای تمام شده و هرگونه بهره یا سود سهام دریافتی. خرید و فروش اوراق بهادار معمولاً به یکی از مسئولین مالی شرکت واگذار میشود که وی نیز زیر نظر کمیته سرمایهگذاری هیأت مدیره به این کار میپردازد.
حسابرسان گاه به مواردی برخورد میکنند که اوراق بهادار به نام یکی از مسئولان شرکت یا کارکنان است نه به نام خود شرکت. بدیهی است، به نام شرکت بودن اوراق بهادار احتمال نقل و انتقال متقلبانه آنها یا استفاده غیر مجاز از آنها، به عنوان وثیقه، را کاهش میدهد. توضیح آن که برخی از گونههای اوراق بهادار، بینام است و نمیتوان آنها را به نام شرکت کرد.
حسابرسان داخلی یا یکی از مسئولین شرکت باید در فواصل زمانی کوتاه و به طور مرتب اوراق بهادار موجود را بازرسی، شماره سریال و دیگر مشخصات آنها را با مدارک حسابداری مقایسه کند و حسابهای معین اوراق بهادار را با دفتر کل مطابقت دهد. این روش، مکملی است برای کنترل داخلی مربوط به تفکیک وظایف صدور مجوز، دفترداری و حفاظت (داراییها).
پرسشنامههای کنترل داخلی
پرسشنامه کنترلهای داخلی مربوط به اوراق بهادار شامل، پرسشهای زیر است: آیا اوراق بهادار و دیگر داراییهای مشابه، تحت کنترل مشترک مسئولین شرکت میباشد؟ آیا از تمام کسانی که به اوراق بهادار دسترسی دارند، تضمین کافی دریافت شده است؟ آیا برای حفاظت اوراق بهادار از مسئول مستقلی استفاده میشود؟ آیا خرید و فروش اوراق بهادار با تصویب یکی از مسئولین مالی شرکت و پس از بررسی کمیته سرمایهگذاری هیأت مدیره صورت میگیرد؟
برنامه حسابرسی اوراق بهادار
روشهایی که حسابرسان معمولاً اجرا میکنند تا به هدفهای حسابرسی (به شرح ابتدای همین فصل) دست یابند به شرح صفحه بعد است:
الف- سیستم کنترل داخلی اوراق بهادار را ارزیابی کنید.
شناختی از سیستم کنترل داخلی اوراق بهادار کسب کنید.
خطر کنترل برآورد و آزمونهای اضافی کنترلها را برای اوراق بهادار طراحی کنید.
آزمونهای اضافی کنترلها را در مورد آن گروه از کنترلهای داخلی اجرا کنید که میخواهید به منظور محدود کردن خطر کنترل و کاهش میزان آزمونها محتوا بر آنها اتکا کنید.
نمونهای از این کنترلها عبارت است از:
الف- معاملات خرید و فروش اوراق بهادار را در سیستم حسابداری ردیابی کنید.
ب- گزارش بازرسیهای متناوب حسابرسان داخلی را در مورد اوراق بهادار، بررسی کنید.
پ- گزارشهای ماهانه مسئولین شرکت صاحبکار را درباره اوراق بهادار متعلق به شرکت، اوراق خریداری شده، فروخته شده و درآمدهای کسب شده، بررسی کنید.
خطر کنترل را دوباره برآورد و آزمونهای محتوا را برای اوراق بهادار طراحی کنید.
ب- آزمونهای محتوای معاملات و ماندههای پایان سال اوراق بهادار را اجرا کنید.
صورت ریز حساب اوراق بهادار و حسابهای درآمد مربوط را از صاحبکار دریافت و آن را با دفتر کل تطبیق کنید.
اوراق بهادار موجود را بازرسی و شماره سریال آنها را با فهرست شماره سریالهای بازرسی قبلی مقایسه کنید.
برای اوراق بهادار امانی نزد دیگران تأییدیه دریافت کنید.
اوراق بهادار خریداری یا فروخته شده طی سال را سندرسی کنید.
ارزش بازار اوراق بهادار را به تاریخ ترازنامه تعیین کنید.
روشهای تحلیلی را اجرا کنید.
درآمد اوراق بهادار را خودتان محاسبه کنید.
انقطاع معاملات اوراق بهادار را اثبات کنید.
روش حسابداری اوراق بهادار را ارزیابی کنید.
چگونگی ارائه و افشای اوراق بهادار را در صورتهای مالی ارزیابی کنید.