ماده 2  شرایط عمومی پیمان.

* پیمانکار: شخص حقیقی یا حقوقی است که طرف پیمانکار با کارفرما بوده و اجرای عملیات موضوع پیمان را به عهده گرفته است.[1] جانشینان و یا نماینده قانونی پیمانکار در حکم پیمانکار[2] محسوب می‌شود.

* مؤسسات مشاوره‌ای: کارفرما برای اجرای موضوع پیمان نیاز به خدماتی جهت مطالعات بنیادی و تحقیقاتی طرح، تهیه طرح و نظارت برای اجرای آن دارد، جهت دستیابی به این هدف، قرادادی برای اجرای این نوع خدمات با مؤسساتی که در این زمینه تخصص (مؤسسات مشاوره‌ای) دارند، منعقد نموده، اجرای این تعهدات به عهده مهندسان مشاور است.

* موافقت‌نامه: سندی است که در آن مشخصات اصلی پیمان (مشخصات طرفین، موضوع، مدت پیمان، حق‌الزحمه، تعهدات طرفین) در آن بیان شده به امضای طرفین قرارداد می‌رسد.

* برنامه زمانی کلی: حاوی برنامه‌ای است که تاریخ شروع، خاتمه، انجام بخش‌های مختلف خدمات هر قسمت یا مرحله از قرارداد را بر حسب ماه به طور جداگانه نشان داده و در اسناد و مدارک قرارداد پیمان درج می‌شود.

* برنامه زمانی تفصیلی: حاوی برنامه‌ای است که تاریخ شروع و خاتمه هر یک از فعالیت‌های درج شده در شرح

[1] ماده 3 – شرایط عمومی پیمان.

[2] . از نظر طبقه‌بندی پیمانکاران به چند گروه زیر تقسیم می‌شوند:

3-1 پیمانکاران نوع اول: شامل اشخاص حقیقی یا حقوقی در بخش خصوصی 100، درصد مالکیت آنها متعلق به اشخاص حقیقی ایرانی و دارای اقامتگاه در ایران باشند.

3-2 پیمانکاران نوع دوم: شامل پیمانکارانی که صددرصد مالکیت آنها متعلق به دولت، شهرداری‌ها و نهادهای انقلاب اسلامی یا مؤسسات عمومی و عام‌المنفعه دیگر باشد.

4-2 پیمانکاران نوع سوم: پیمانکارانی که حایز شرایط نوع اول و نوع دوم نباشند (ص 38 مجموعه قوانین و مقررات پیمانکاری و مهندسی مشاور، رضا پاکدامن)