نسبتهای مالی

نسبت هاي فعاليت

نسبت هاي فعاليت تعيين مي كند كه تا چه حد مؤسسه منابع خود را به نحو مؤثر بكار ميگیرد. این نسبتها مربوط به مقايسه ميان حجم فروش و سرمايه گذاري در دارايي هاي مختلف مانند موجودي ها، دارايي هاي
ثابت ، بدهكاران وغيره مي باشد. مهمترين اين نسبت هاي عبارتند از:
نسبت گردش دارايي ها،
نسبت گردش موجودي ،
نسبت گردش سرمايه جاري و دوره وصول مطالبات.
نسبت ﻫﺎي ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ:

با این نسبت می توان میزان ﻛﺎرآﻳﻲ یک ﺷﺮﻛﺖ را در ﻛﺎرﺑﺮد منابع خود اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي نمود و خود به چهار شاخص تقسیم نمی گردند

2-1- گردش موجودی :این نسبت از تقسیم بهاي تمام شده کالاي فروش رفته بر متوسط موجودي یک دوره مالی بدست می آید (دقت گردد که بهاي تمام شده کالاي فروش رفته با عدد فروش اشتباه نگرددچرا که فروش در برگیرنده سود می باشد).
پایین بودن این نسبت ممکن است ناشی از کاهش فروش یا افزایش موجودي طی دوره باشد افزایش موجودي طی دوره
عواقبی همچون افزایش هزینه نگهداري و جریان خروجی نقدي در بر دارد. گردش بالاي موجودي ممکن است مشکلات کسری موجودي در پاسخگویی به نیازهاي مشتریان را ایجاد نماید.

2-2- گردش حسابهاي دریافتنی: این نسبت از تقسیم خالص فروش نسیه بر متوسط حسابهاي دریافتنی به دست می آید. در عمل صورت کسر بدلیل آنکه اغلب شرکت ها فروش نسیه را به طور جداگانه گزارش نمی کنند، جمع فروش هاي طی دوره است .

2-3-متوسط دوره وصول مطالبات: این نسبت متوسط روزهایی که طول می کشد تا فروش نسیه وصول شود را بیان می کند و از تقسیم عدد 360 روز برگردش بدهکاران بدست میآید.

2-4- گردش جمع دارائی ها: این نسبت از تقسیم خالص فروش بر متوسط دارائی ها در یک دوره مالی بدست می آید. این نسبت بر
چگونگی بهره وري ازدارائیها تاکید دارد.
موجوديهاي شرکت مي بايستي در تاريخ تنظيم گزارش حسابرسان نيز داراي پوشش کافي باشند. (در اين خصوص ضروري است بدليل اهميت موضوع، نتيجه بررسي در ذيل کاربرگ اصلي موجودي مواد و کالا منعکس گردد).