بازبینی و اثبات دارایی‌های نامشهوددر حسابرسی
سرفصل دارایی‌های نامشهود در ترازنامه شامل دارایی‌های گوناگونی است. ویژگی تمام دارایی‌های نامشهود، فقدان وجود عینی آنهاست. علاوه بر این، آنها نمی‌توانند در دارایی‌های جاری طبقه‌بندی شود و دارایی‌های غیر پولی می‌باشد؛ یعنی، ادعای ثابتی برای وجوه نقد نیستند.
سرقفلی، امتیاز ساخت، علایم تجاری، فرانشیز و اجاره‌های بلند مدت، عمده‌ترین دارایی‌های نامشهود می‌باشند. توجّه داشته باشید که سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار جزء دارایی‌های نامشهود نیست. از آنجا که دارایی‌های نامشهود، وجود عینی ندارد، ارزش آنها به حقوق مالکانه و مزایای اقتصادی آنها بستگی دارد.
دارایی‌های نامشهوددر حسابرسی
شناسایی این دارایی‌ها به دلیل ماهیت نامشهودشان، ممکن است به مراتب دشوارتر از شناسایی اقلام ماشین‌آلات و تجهیزات باشد. هنگامی که مخارجی را صاحبکار به عنوان یک دارایی نامشهود تلقی می‌کند، حسابرسان باید به دنبال کسب شواهدی قطعی درباره واقعی بودن دارایی‌ها ایجاد شده باشند
.دارایی‌های نامشهوددر حسابرسی
حسابرسان باید منطقی بودن برنامه صاحبکار برای استهلاک دارایی‌های نامشهود را به عنوان بخشی از تجزیه و تحلیل دارایی‌های نامشهود، بررسی کنند. دارایی‌های نامشهود به طور معمول به روش خط مستقیم و در طول عمد مفید برآوردی آن که نباید بیش از 40 سال باشد، مستهلک می‌شود
دارایی‌های نامشهوددر حسابرسی
