خدمات بررسی حسابرسی برای شرکت‌های سهامی خاص
اما در مورد شرکت‌های کوچکتر، ممکن است هزینه حسابرسی از منافع حاصل از آن بیشتر باشد؛ برای مثال، فرض کنید یک شرکت کوچک می‌خواهد مبلغ 000/000/2 ریال وام از بانک دریافت کند. چنانچه بانک، صورت‌های مالی حسابرسی شده متقاضی را به عنوان یکی از شرایط دادن وام بخواهد، هزینه حسابرسی سالانه شرکت ممکن است به مراتب بیشتر از هزینه بهره سالانه آن وام باشد. حسابرسی نباید انجام شود مگر آن که انتظار رود منافع آن بیش از هزینه انجامش باشد. بنابراین، شرکت‌هایی که سهام آنها در بورس اوراق بهادار به عموم مردم عرضه نمی‌شود، الزامی به حسابرسی سالانه ندارند. این گونه شرکت‌ها مختارند که تنها خدماتی را از حسابرسان بخواهند که به آن نیاز دارند و قادر به پرداخت هزینه آنها می‌باشند.خدمات بررسی حسابرسی
نیازهای شرکت‌های سهامی خاص[1] می‌تواند کاملاً با نیازهای شرکت‌های سهامی عام، متفاوت باشد. در جایی که شرکت‌های سهامی عام از وجود یک دایره بزرگ حسابداری برخوردارند که می‌تواند صورت‌های مالی شرکت را تهیه کند، یک شرکت سهامی خاص ممکن است نتواند حتی یک حسابدار را به طور تمام وقت به کار گیرد.
خدمات بررسی حسابرسی
خدمات بررسی حسابرسی
بخش بزرگی از فعالیت حرفه‌ای اغلب مؤسسات حسابرسی را برآورده کردن نیازهای واحدهای تجاری کوچک تشکیل می‌دهد. شرکت‌های سهامی خاص احتمالاً تنها صاحبکاران مؤسسات حسابرسی خیلی کوچک را تشکیل می‌دهند. انجمن حسابداران رسمی آمریکا به منظور راهنمایی حسابرسان در انجام دادن کارهای حسابداری این گونه شرکت‌ها اقدام به تشکیل کمیته استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری[2] نموده است. مسئولیت وضع استانداردهای حرفه‌ای مربوط به ارتباط حسابرسان با صورت‌های مالی حسابرسی نشده شرکت‌های کوچکی که سهامی عام نمی‌باشند به عهده این کمیته واگذار شده است. استانداردهای وضع شده توسط این کمیته که با شماره ترتیب‌های پیاپی منتشر می‌گردد، بیانیه استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری[3] نامیده می‌شود.
حکم 202 آئین رفتار حرفه‌ای، اعضای انجمن را به رعایت استاداردهای وضع شده در بیانیه استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری ملزم می‌کند. بدینسان، اختیارات کمیته استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری با اختیارات هیأت استانداردهای حسابرسی و هیأت استانداردهای حسابداری مالی همسان است.
خدمات بررسی حسابرسی
بیانیه استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری شماره 1 دو نوع کار را در ارتباط با صورت‌های ملی حسابرسی نشده شرکت‌های سهامی خاص مقرر داشته است: 1) تنظیم (صورت‌های مالی)، شامل تهیه صورت‌های مالی بدون تلاش برای اثبات مطلوبیت ارائه آنها و 2) بررسی (صورت‌های مالی)، شامل پی جویی‌های محدود، به مراتب محدودتر از حسابرسی، به منظور تأمین اطمینان نسبی از ارائه شدن صورت‌های مزبور طبق اصول پذیرفته شده حسابداری[4]. مقررات زیر درباره انتخاب صاحبکار[5] و ضرورت تهیه موافقتنامه (خدمات) هم در مورد تنظیم صورت‌های مالی و هم در مورد بررسی صورت‌های مالی، کاربرد دارد. خدمات تنظیم صورت‌های مالی، گونه‌ای از خدمات حسابداری است که در بخش آخر این فصل به طور مفصل بحث می‌شود.
خدمات بررسی حسابرسی
بیانیه استانداردهای خدمات بررسی و حسابداری، رهنمودهایی را برای برخی پرس و جوها از حسابرسان قبلی جهت حسابرسان ارائه نموده است.[6] این پرس و جوها باید شامل پرسش درباره درستکاری مدیریت، هر گونه عدم توافق در مورد اصول حسابداری و دلایل تغییر حسابرسان توسط صاحبکار، باشد. تصمیم‌گیری درباره تماس گرفتن یا نگرفتن با حسابرسان قبلی به قضاوت حسابرسان جانشین بستگی دارد. اما چنانچه برقراری ارتباط با رضایت صاحبکار باشد، حسابرسان قبلی عموماً باید این درخواست را اجابت کنند.
