نحوه ثبت حسابداری مازاد تجدید ارزیابی داراییهای ثابت

  نحوه ثبت حسابداری مازاد تجدید ارزیابی داراییهای ثابت

 تجدید ارزیابی دارایی ثابت برگرفته از استاندارد شماره ۱۱ و استاندارد شماره ۱۷

 ثبت داریی در ترازنامه در زمان تحصیل به روش بهای تمام شده تاریخی یا ارزش منصفانه ثبت می گردد.

دارایی ثابت ××

وجه نقد/ح پرداختنی ××

  نکته ۱:طبق استاندارد شماره ۱۱ ایران دارایی های ثابت مشهود پس از شناخت اولیه به ۲ روش قابل گزارش می باشند:

 ۱-بهای تمام شده تاریخی پس از کسر استهلاک هرگونه استهلاک انباشته و کاهش ارزش انباشته

 ۲-تجدید ارزیابی

  نکته ۲:پس از اتمام فرآیند تجدید ارزیابی تمامی استهلاک های انباشته قبلی حذف و مبلغ تجدید ارزیابی جایگزین ناخالص مبلغ دفتری قبلی آن دارایی خواهد شد.

  نکته ۳:طبق استاندارد های حسابداری دوره تناوب تجدید ارزیابی ۳ یا ۵ ساله است.البته در مورد سرمایه گذاریها دوره تناوب تجدید ارزیابی سالانه می باشد.

  نکته ۴:طبق استاندارد ها هرگاه یک قلم از دارایی های غیر پولی مورد ارزیابی قرار گیرد تجدید ارزیابی تمامی اقلام طبقه ای که دارایی مربوط به آن تعلق دارد الزامی است . نمونه ای از طبقات دارایی های غیر پولی عبارتست از زمین،ساختمان،ماشین آلات و تجهیزات ، وسائط نقلیه،اثاثیه و منصوبات،کشتی ها،هواپیما ها،سرقفلی محل کسب،حق المتیاز

  نکته ۵:مبلغ قابل ثبت برای تجدید ارزیابی دارایی های غیر پولی بلند مدت عبارتست از ارزش منصفانه آن دارایی در تاریخ تجدید ارزیابی اگر تعیین ارزش منصفانه ممکن نباشد می توان از بهای جایگزینی مستهلک شده استفاده کرد که عبارتست از بهای جایگزینی جاری یک دارایی نو پس از کسر استهلاک مبتنی بر بهای جدید و مدت استفاده شده از آن دارایی

 تفاوت در اندازه گیری دارایی مشهود و نامشهود:

 بهای تمام شده دارایی ثابت مشهود برابر است با قیمت خرید دارایی و هزینه های متحمل شده جهت طراحی و ساخت دارایی را شامل می شود. اما بهای تمام شده دارایی ثابت نا مشهود تنها قیمت خرید را در بردارد.

 شرکت ها تمام مخارج متحمل شده جهت ایجاد و توسعه دارایی های نامشهود را در دوره وقوع به عنوان هزینه های عملیاتی، در صورت سود و زیان شناسایی می کنند.

 نکته بسیار مهم دیگری که در خصوص دارایی نامشهود در حسابداری باید بیان نمود موضوع استهلاک است. بر خلاف دارایی های ثابت مشهود که برای استهلاک از حساب استهلاک انباشته استفاده میشود، برای دارایی های نامشهود هزینه استهلاک دارایی نامشهود را بدهکار و دارایی نامشهود را بستانکار می نماید. استاندارد شماره ۱۷ حسابداری در مورد دارایی های نامشهود بیان شده و نکات مهمی را توضیح داده است.