اطلاعات حسابرسی نشده بهای جایگزینی

اطلاعات حسابرسی نشده بهای جایگزینی

در یک دوران تورمی، کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، افشای آثار تغییر سطح قیمت‌ها را بر صورت‌های مالی، ضروری اعلام گردد. کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، هر دو، شرکت‌هایی را با اندازه خاص به افشای این گونه اطلاعات ملزم کردند.

بهای جایگزین برآوردی و قیمت‌های تعدیل شده به خاطر تغییر سطح قیمت‌های بهای تمام شده اموال، ماشین‌آلات و تجهیزات، یکی از اطلاعات اصلی مورد درخواست بود. کمیته بورس اوراق بهادار از شرکت‌های بزرگ خواسته بود که اطلاعات بهای جایگزینی را به طور جداگانه در صورت‌های مالی مکمل ارائه کنند. کمیته مزبور، حسابرسی اطلاعات بهای جایگزینی را اجبار نکرده بود؛ اما، خواستار وضع استانداردهایی برای راهنمایی حسابرسان شده بود. پس از آن، هیأت استانداردهای مالی با انتشار بیانیه‌ شماره 33 تحت عنوان«گزارشگری مالی و تغییر قیمت‌ها»، شرکت‌های بزرگ را به افشای اطلاعات مربوط به تغییر سطح قیمت‌ها ملزم نمود.

الزاماتافشا به شرح بالا خواستار انعکاس اطلاعات بهای جایگزینی (شامل استهلاک) در یادداشت‌های همراه صورت‌های مالی یا به صورت پیوست مکمل آن بود؛ اما، اطلاعات بهای جایگزینی هرگز به عنوان جایگزین بهای تمام شده در صورت‌های مالی تلقی نشده است.

همان گونه که در فصل 13 آمد، ارائه اجباری اطلاعات بهای جایگزینی با انتشار بیانیه شماره 89 تحت عنوان «گزارشگری مالی و تغییرات قیمت‌ها» لغو شده است؛ اما، هنوز برخی از شرکت‌ها این اطلاعات را بنا به خواست خود در گزارش‌های سالانه، افشا می‌کنند و از حسابرسان خود نیز می‌خواهند که اطلاعات بهای جایگزینی را طبق استاندارد حسابرسی 27 بررسی نمایند. باید به خاطر داشت که ارائه این اطلاعات مکمل و هر گونه اطلاعات مکمل دیگر از لحاظ مطلوبیت ارائه صورت‌های مالی اساسی، اجباری نیست.

بیشتر شرکت‌های بزرگ، اطلاعات بهای جایگزینی را در سه ستون (1) بهای تمام شده تاریخی، (2) مبالغ به ریال ثابت و (3) قیمت‌های جاری (بهای جایگزینی) در صورت سود و زیان این ارائه می‌کنند. بزرگترین انحراف از بهای تمام شده احتمالاً هزینه استهلاک است. اطلاعات زیر که از گزارش سالانه یک شرکت نفتی بزرگ استخراج شده است، نمونه خوبی از این گونه افشاست

اطلاعات حسابرسی نشده بهای جایگزینی

در یک دوران تورمی، کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، افشای آثار تغییر سطح قیمت‌ها را بر صورت‌های مالی، ضروری اعلام گردد. کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، هر دو، شرکت‌هایی را با اندازه خاص به افشای این گونه اطلاعات ملزم کردند.

بهای جایگزین برآوردی و قیمت‌های تعدیل شده به خاطر تغییر سطح قیمت‌های بهای تمام شده اموال، ماشین‌آلات و تجهیزات، یکی از اطلاعات اصلی مورد درخواست بود. کمیته بورس اوراق بهادار از شرکت‌های بزرگ خواسته بود که اطلاعات بهای جایگزینی را به طور جداگانه در صورت‌های مالی مکمل ارائه کنند. کمیته مزبور، حسابرسی اطلاعات بهای جایگزینی را اجبار نکرده بود؛ اما، خواستار وضع استانداردهایی برای راهنمایی حسابرسان شده بود. پس از آن، هیأت استانداردهای مالی با انتشار بیانیه‌ شماره 33 تحت عنوان«گزارشگری مالی و تغییر قیمت‌ها»، شرکت‌های بزرگ را به افشای اطلاعات مربوط به تغییر سطح قیمت‌ها ملزم نمود.

الزاماتافشا به شرح بالا خواستار انعکاس اطلاعات بهای جایگزینی (شامل استهلاک) در یادداشت‌های همراه صورت‌های مالی یا به صورت پیوست مکمل آن بود؛ اما، اطلاعات بهای جایگزینی هرگز به عنوان جایگزین بهای تمام شده در صورت‌های مالی تلقی نشده است.

همان گونه که در فصل 13 آمد، ارائه اجباری اطلاعات بهای جایگزینی با انتشار بیانیه شماره 89 تحت عنوان «گزارشگری مالی و تغییرات قیمت‌ها» لغو شده است؛ اما، هنوز برخی از شرکت‌ها این اطلاعات را بنا به خواست خود در گزارش‌های سالانه، افشا می‌کنند و از حسابرسان خود نیز می‌خواهند که اطلاعات بهای جایگزینی را طبق استاندارد حسابرسی 27 بررسی نمایند. باید به خاطر داشت که ارائه این اطلاعات مکمل و هر گونه اطلاعات مکمل دیگر از لحاظ مطلوبیت ارائه صورت‌های مالی اساسی، اجباری نیست.

بیشتر شرکت‌های بزرگ، اطلاعات بهای جایگزینی را در سه ستون (1) بهای تمام شده تاریخی، (2) مبالغ به ریال ثابت و (3) قیمت‌های جاری (بهای جایگزینی) در صورت سود و زیان این ارائه می‌کنند. بزرگترین انحراف از بهای تمام شده احتمالاً هزینه استهلاک است. اطلاعات زیر که از گزارش سالانه یک شرکت نفتی بزرگ استخراج شده است، نمونه خوبی از این گونه افشاست

اطلاعات حسابرسی نشده بهای جایگزینی

در یک دوران تورمی، کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، افشای آثار تغییر سطح قیمت‌ها را بر صورت‌های مالی، ضروری اعلام گردد. کمیته بورس و اوراق بهادار و هیأت استانداردهای مالی، هر دو، شرکت‌هایی را با اندازه خاص به افشای این گونه اطلاعات ملزم کردند.

بهای جایگزین برآوردی و قیمت‌های تعدیل شده به خاطر تغییر سطح قیمت‌های بهای تمام شده اموال، ماشین‌آلات و تجهیزات، یکی از اطلاعات اصلی مورد درخواست بود. کمیته بورس اوراق بهادار از شرکت‌های بزرگ خواسته بود که اطلاعات بهای جایگزینی را به طور جداگانه در صورت‌های مالی مکمل ارائه کنند. کمیته مزبور، حسابرسی اطلاعات بهای جایگزینی را اجبار نکرده بود؛ اما، خواستار وضع استانداردهایی برای راهنمایی حسابرسان شده بود. پس از آن، هیأت استانداردهای مالی با انتشار بیانیه‌ شماره 33 تحت عنوان«گزارشگری مالی و تغییر قیمت‌ها»، شرکت‌های بزرگ را به افشای اطلاعات مربوط به تغییر سطح قیمت‌ها ملزم نمود.

الزامات افشا به شرح بالا خواستار انعکاس اطلاعات بهای جایگزینی (شامل استهلاک) در یادداشت‌های همراه صورت‌های مالی یا به صورت پیوست مکمل آن بود؛ اما، اطلاعات بهای جایگزینی هرگز به عنوان جایگزین بهای تمام شده در صورت‌های مالی تلقی نشده است.

همان گونه که در فصل 13 آمد، ارائه اجباری اطلاعات بهای جایگزینی با انتشار بیانیه شماره 89 تحت عنوان «گزارشگری مالی و تغییرات قیمت‌ها» لغو شده است؛ اما، هنوز برخی از شرکت‌ها این اطلاعات را بنا به خواست خود در گزارش‌های سالانه، افشا می‌کنند و از حسابرسان خود نیز می‌خواهند که اطلاعات بهای جایگزینی را طبق استاندارد حسابرسی 27 بررسی نمایند. باید به خاطر داشت که ارائه این اطلاعات مکمل و هر گونه اطلاعات مکمل دیگر از لحاظ مطلوبیت ارائه صورت‌های مالی اساسی، اجباری نیست.

بیشتر شرکت‌های بزرگ، اطلاعات بهای جایگزینی را در سه ستون (1) بهای تمام شده تاریخی، (2) مبالغ به ریال ثابت و (3) قیمت‌های جاری (بهای جایگزینی) در صورت سود و زیان این ارائه می‌کنند. بزرگترین انحراف از بهای تمام شده احتمالاً هزینه استهلاک است. اطلاعات زیر که از گزارش سالانه یک شرکت نفتی بزرگ استخراج شده است، نمونه خوبی از این گونه افشاست