استراتژی حسابرسان خود را برای تشخیص قسمتهای قابل حسابرسی، به شرح زیر تدوین میکنند:
استراتژی حسابرسان
- تعیین واحدهای عملیاتی.
- تعریف قسمتهای قابل حسابرسی به گونهای که هیچ یک از حسابرسیها به بیش از 500 ساعت نیاز نداشته باشد.
- در موارد وجود حق انتخاب بین یک وظیفه بزرگ یا زیر مجموعههای آن به طور جداگانه، قسمت مورد رسیدگی براساس استقلال نسبی (یا میزان همبستگی) وظایف زیر مجموعه آن تعیین میشود. این استراتژی، پارامترهای لازم را برای تشخیص قسمتهای قابل حسابرسی در یک دوره بودجهای، تعیین و مشخص میکند.استراتژی حسابرسان
مرحله سوم: مرتب کردن قسمتهای قابل حسابرسی براساس اولویت (یا خطر)
مهمترین عامل در ردهبندی قسمتهای قابل رسیدگی، خطرنسبی آنهاست. بیانیه استانداردهای حسابرسی داخلی شماره 9 «براورد خطر» چنین مقرر میدارد که «فرایند براورد خطر باید ابزار لازم را برای تدوین جدول کار حسابرسی فراهم کند». منابع اطلاعاتی گوناگونی به این فرایند یاری میرسانند: مدیریت و اعضای هیئت مدیره، کارکنان واحد حسابرسی داخلی، حسابرسان مستقل، قوانین و مقررات، تجزیه و تحلیل اطلاعات مالی و عملیاتی، گزارشهای حسابرسی در دورههای پیش و روندهای صنعتی و اقتصادی. بدیهی است که با پیدایش تغییر در وضعیتها، اولویتبندی حسابرسی نیز میتواند تغییر کند و سبب ضرورت بررسی اولویتهای تعیین شده حسابرسی در فواصل زمانی کوتاه، شود.استراتژی حسابرسان
این عوامل به ترتیب اهمی