بیانیه استانداردهای حسابرسی داخلی شماره 9 «براورد خطر»، لیست بالا را به 14 عامل خطر افزایش میدهد:
- جو اخلاقی مدیریت و فشارهای وارده بر آن برای رسیدن به هدفها.
- صلاحیت و کاردانی، کفایت و درستکاری کارکنان.
- میزان داراییها، قابلیت تبدیل به نقد (داراییها) و حجم معاملات و رویدادهای مالی.
- اوضاع مالی و اقتصادی.
- شرایط رقابتی.
- پیچیدگی یا ناپایداری فعالیتها.
- اثر مشتریان، تامین کنندگان مواد و کالا و مقررات دولتی.
- میزان کامپیوتری بودن سیستمهای اطلاعاتی.
- گستره جغرافیایی عملیات.
- استانداردهای حسابرسی داخلی
10- کفایت و اثربخشی سیستم کنترل داخلی.
11- تغییرات سازمانی، عملیاتی، فناوری یا اقتصادی.
12- قضاوتها و براوردهای مدیریت.
13- میزان پذیرش یافتههای حسابرسی و اقدامات اصلاحی انجام شده.
14- تاریخ حسابرسی قبلی و نتایج آن.راههای گوناگونی برای دخالت دادن عوامل مختلف خطر برای تصمیم گیری درباره ترتیب یا اولویتبندی لازم وجود دارد. یک روش ساده اما منظم و سیستماتیک که در سازمانهای فراوانی بطور موفقیت آمیز اعمال شده است به شرح چهار مرحله زیر میباشد:1- انتخاب مهمترین پنج عامل خطر برای هر قسمت سازمان2- امتیازبندی هر قسمت براساس تک تک عوامل خطر. معیار امتیاز را از 1 تا 5 در نظر بگیرید امتیاز 5 معرف بالاترین خطر و امتیاز 1 معرف پایینترین خطر امتیاز 3 معرف خطر متوسط یا به معنای خطر نامعلوم است.استانداردهای حسابرسی داخلی3- جمع امتیازهای هر قسمت را به منظور تعیین امتیاز خطر محاسبه کنید. جمع امتیاز 25 یعنی 5 امتیاز برای هر 5 عامل خطر معرف بالاترین خطر برای قسمت مورد رسیدگی خواهد بود.استانداردهای حسابرسی داخلی
4- قسمتها را بر حسب جمع امتیاز آنها مرتب کنید یا اولویت بندی کنید.
حسابرسان در مواردیکه بین جمع امتیازها همبستگی یا TIE وجود دارد سایر عوامل خطر را نیز برای مرتب کردن قسمتها مورد توجه قرار میدهند. برای مثال تعداد ساعات لازم برای تکمیل حسابرسی، نمونهای از عامل همبستگی است. با ثابت فرض کردن سایر شرایط توازن بین منافع و مخارج با ساعات لازم کمتری بهبود مییابد. عوامل همبستگی دیگری که میتوان در نظر گرفت سطوح سازمانی در سازمانهای مختلف است. حسابرسی معمولاً در سطوح بالاتر دارای اثر بیشتری است تا سطوح پایینتر زیرا هر گونه تغییر در سطوح بالا به سطوح پایینتر نیز رسوخ میکند. سایر عوامل خطر مندرج در لیست 18 تایی نیز میتواند برخی از این همبستگیها را از بین ببرد.استانداردهای حسابرسی داخلی
حسابرسان با توجه به تجربهای که از قسمت مورد رسیدگی بخصوص دارند و در صورت لزوم اطلاعات اضافی که از مدیریت و سایر منابع بدست میآورند خطر را ارزیابی میکنند.
حسابرسان بهتر است پس از پایان مرتب کردن قسمتها این اولویت بندی را بطور مقایسهای بین قسمتها مورد بررسی قرار دهند تا از منطقی بودن آن اطمینان یابند. هر ترتیبی را در مقیاس بزرگتر آن در سطح سازمان به دقت نگاه کنیم ممکن است تغییر کند. چنین بررسی کلی میتواند حسابرسان را به کنترل هر گونه عدم یکنواختی ممکن در این فرایند توانا سازد.
در بیشتر سازمانها از روشهایی برای مرتب کردن قسمتهای قابل حسابرسی استفاده میشود که کمتر منظم و سیستماتیک است. معمولاً حسابرسان و گاه مدیریت به دور هم گرد میآیند تا قسمتهای قابل حسابرسی و خطرهای قیاسی آنها را بطور غیر رسمی مورد توجه قرار دهند. سیاستهای درون سازمانی اغلب بر انتخاب قسمتها اثر میگذارد.استانداردهای حسابرسی داخلی
مثال: قسمتهای بالقوه قابل حسابرسی شرکت سرزمین چوب در ستون سمت راست شکل 7-5 آمده اس
