اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي

الزامات
9- تعيين سطح اهميت و اهميت در اجرا هنگام برنامه ريزي حسابرسي 1011- تجديد نظر در سطح اهميت با پيشرفت كار حسابرسي 12مستندسازي 13

توضيحات كاربردي
اهميت و خطر حسابرسي ت- 1
تعيين سطح اهميت و اهميت در اجرا هنگام برنامه ريزي حسابرسي ت- 2 تا ت- 12تجديد نظر درسطح اهميت با پيشرفت كار حسابرسي ت- 13اين استاندارد بايد همراه با استاندارد حسابرسي 200 ”اهداف كلي حسابرس مستقل و انجامحسابرسي طبق استانداردهاي حسابرسي“ مطالعه شود.

استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
5
كليات

دامنه كاربرد
1. اين استاندارد، به موضوع مسئوليت حسابرس در زمينه بكارگيري مفهوم اهميت در
، برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي صورته اي مالي مي پردازد . در استاندارد 1450
نحوه بكارگيري مفهوم اهميت در ارزيابي اثر تحريفهاي شناسايي شده بر حسابرسي و اثر
تحريفهاي اصلاح نشده (در صورت وجود) بر صورتهاي مالي تشريح شده است.
اهميت در حسابرسي

2. در استانداردهاي حسابداري ، مفهوم اهميت در زمينه تهيه و ارائه صورتهاي مالي مورد
بحث قرار گرفته است . در اين استانداردها، مفهوم اهميت در قالب موارد زير تشريح شده
است:

تحريفها، شامل اطلاعات گزارش نشده ، زماني با اهميت تلقي مي شود كه بطور منطقي 
انتظار رود به تنهايي يا در مجموع، بتواند بر تصميمات اقتصادي استفاده كنندگان كه بر
مبناي صورتهاي مالي اتخاذ مي شود، اثر بگذارد،

قضاوت در مورد اهميت با توجه به شرايط موجود انجام مي شود و تحت تأثير اندازه 
يا ماهيت يك تحريف يا هر دو قرار م يگيرد، و

قضاوت درباره موضوعات با اهميت از ديدگاه استفاده كنندگان صورتهاي مالي ، با 
توجه به نيا زهاي اطلاعاتي مشترك استفاده كنندگان به عنوان يك گروه ، شكل مي گيرد.
اثر احتمالي تحريفها بر تصميمات استفاده كنندگان خاص ، كه ممكن است نيازهاي
اطلاعاتي بسيار متفاوتي داشته باشند، مورد توجه قرار نم يگيرد.

ويژگيهاي ياد شده مبناي مناسبي را براي تعيين سطح اهميت توسط حسابرس فراهم مي كند.
1. استاندارد حسابرسي 450 ، “ارزيابي تحريفهاي شناسايي شده در حسابرسي”.
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
6
3. تعيين سطح اهميت توسط حسابرس مستلزم قضاوت حرفه اي است و خود تحت تأثير
برداشت حسابرس از نيازهاي اطلاعاتي استفاده كنندگان صورتهاي مالي قرار دارد. لذا منطقي
است كه حسابرس فرض كند اين استفاده كنندگان:

الف. در زمينه فعاليتهاي اقتصادي و تجاري و همچنين حسابداري شناخت مناسبي دارند و
مايلند اطلاعات مندرج در صورتهاي مالي را با دقت لازم مطالعه كنند.
ب. درك مي كنند كه صورتهاي مالي با توجه به سطوح اهميت ، تهيه، ارائه و حسابرسي
شده است.
پ. از ابهامات ذاتي اندازه گيري مبالغ ي كه بر مبناي برآورد، قضاو ت و در نظر گرفتن
رويدادهاي آتي تعيين مي شود، آگاهي دارند.

ت. بر مبناي اطلاعات مندرج در صورتهاي مالي، تصميمات اقتصادي منطقي اتخاذ
مي كنند.

4. مفهوم اهميت توسط حسابرس علاوه بر آنكه در هر دو مرحله برنامه ريزي و اجراي عمليات
حسابرسي بكار گرفته مي شود، در ارزيابي اثر تحريفهاي شناسايي شده بر حس ابرسي و اثر
تحريفهاي اصلاح نشده (در صورت وجود ) بر صورتهاي مالي و همچنين در تعيين نوع
.( اظهارنظر در گزارش حسابرس مورد استفاده قرار م يگيرد.

(رك: بند ت- 1
5. حسابرس در برنامه ريزي حسابرسي، درباره اندازه تحريفهايي كه با اهم يت تلقي مي شود
قضاوت مي كند. چنين قضاوتي، مبنايي را براي موارد زير فراهم م يآورد:
الف. تعيين ماهيت، زما نبندي اجرا و ميزان روشهاي ارزيابي خطر،
ب. تشخيص و ارزيابي خطرهاي تحريف بااهميت، و
استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
7

پ. تعيين ماهيت، زما نبندي اجرا و ميزان روشهاي حسابرسي لازم.
سطح اهميت تعيين شده د ر برنامه ريزي حسابرسي ضرورتاً به اين معنا نيست كه اگر
تحريفهاي اصلاح نشده (به تنهايي يا در مجموع ) از آن سطح ك متر باشد همواره بي اهميت
تلقي خواهد شد .

شرايط برخي از اين تحريفها ممكن است باعث شود حسابرس آنها را با
اهميت تلقي كند ، هرچند كه مبلغ آنها كمتر از سطح اهميت تعيين شده باشد . اگرچه ،
طراحي روشهاي حسابرسي براي كشف تحريفهايي كه صرفاً به دليل ماهيتشان با اهميت
هستند، غيرعملي است، با اين حال، حسابرس نه تنها اندازه بلكه ماهيت تحريفهاي اصلاح
نشده وشرايط خاص پديد آمدن آنها را هنگام ارزيابي آثارشان بر صورتهاي ما لي مورد
. توجه قرار م يدهد 2

تاريخ اجرا
6. اين استاندارد براي حسابرسي صورتهاي مالي كه دوره مالي آ نها از اول فروردين 1392 و
پس از آن شروع مي شود، لازم الاجراست.

هدف
7. هدف حسابرس، بكارگيري صحيح مفهوم اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات
حسابرسي است.
تعريف
8. از لحاظ مقا صد استانداردهاي حسابرسي، اهميت در اجرا به معني مبلغ يا مبالغي است كه
توسط حسابرس كمتر از سطح اهميت تعيين شده براي صورتهاي مالي به عنوان يك
مجموعه واحد، تعيين مي شود تا بدين ترتيب احتمال فزوني مجموع تحريف هاي كشف نشده
و اصلاح نشده از سطح اهميت تعيين شده براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه
. 2. استاندارد حسابرسي 450 ، بند ت- 16

استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
8
واحد به سطح پايين و مناسبي كاهش يابد. در موارد مقتضي، اهميت در اجرا، به مبلغ يا
مبالغي كمتر از سطح يا سطوح اهميت تعيين شده توسط حسابرس براي گروه معاملات ،
مانده حسابها يا موارد افشاي خاص نيز اطلاق مي شود.

الزامات
تعيين سطح اهميت و اهميت در اجرا هنگام برنامه ريزي حسابرسي
9. حسابرس هنگام تدوين طرح كلي حسابرسي بايد سطح اهميت را براي صورتهاي مالي به
عنوان يك مجموعه واحد تعيين كند.

اگر در شرايط خاص واحد تجاري، يك يا چند گروه
معاملات، مانده حسابها يا موارد افشا ي خاصي وجود داشته باشد ك ه در صورت تحريف
آنها به مبالغي كمتر از سط ح اهميت تعيين شده براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه
واحد، به طور منطقي انتظار رود كه تصميمات اقتصادي استفاده كنندگان صورتهاي مالي را
تحت تأثير قرار دهد ، حسابرس بايد سطح يا سطوح اهميت مورد استفاده براي آن گروه
.

( معاملات، مانده حسابها يا موارد افشاي خاص را تعيين كند(رك: بندهاي ت- 2 تا ت- 11
10 . حسابرس بايد اهميت در اجرا را با هدف ارزيابي خطرهاي تحريف با اهميت و تعيين
.( ماهيت، زمان بندي اجرا و ميزان روشهاي حسابرسي لازم، تعيين كند (رك: بند ت- 12
تجديد نظر در سطح اهميت با پيشرفت كار حسابرسي

11 . چنانچه حسابرس با پيشرفت كار حسابرسي به اطلاعاتي دست يابد كه در صورت آگاهي
از آ ن در زمان شروع حسابرسي، سطح اهميت متفاوتي را تعيين مي كرد، لازم است در سطح
اهميت براي صور تهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد بازنگري كند (در موارد مقتضي
لازم است سط ح يا سطوح اهميت مربوط به گروه معاملات، مانده حسابها يا موارد افشا ي
( خاص نيز بازنگري شود). (رك: بند ت- 13
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391

9
12 . چنانچه حسابرس هنگام اجراي عمليات حسابرسي به اين نتيجه برسد كه لازم است سطح
اهميت پا يين تري را براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد نسبت به سطح
اهميت تعيين شده اوليه در نظر گيرد

(و يا در مورد سطح يا سطوح اهميت مربوط به گروه
معاملات، مانده حسابها يا موارد افشاي خاص نيز به چنين نتيج ه اي دست يابد )، وي بايد
علاوه بر تعيين ضرورت بازنگري در سطح اهميت در اجرا، مناسب بودن ماهيت، زمان بندي
و ميزان روشهاي حسابرسي را بررسي كند.

مستندسازي
13 . حسابرس بايد مستندات حسابرسي مربوط به مبالغ زير و عوامل در نظر گرفته شده در تعيين
: آنها را گردآوري نمايد 3
،( الف.سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد (رك: بند 9
ب. در صورت ضرورت، سطح يا سطوح اهميت براي گروه معاملات ، مانده حسابها و
،( موارد افشاي خاص (رك: بند 9

پ. سطح اهميت در اجرا (رك: بند 10 )، و
ت. هرگونه تجديد نظر در سطوح اهميت مطرح شده در بندهاي “الف ” تا “پ” با
.( پيشرفت كار حسابرسي (رك: بندهاي 11 و 12
. 3. استاندارد حسابرسي 230 ، “مستندسازي”، بندهاي 9 تا 11
استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
10
توضيحات كاربردي
( اهميت و خطر حسابرسي (رك: بند 4

ت- 1. در حسابرسي ص ورتهاي مالي، هدف كلي حسابرس عبارت است از كسب اطمينان
معقول درباره اين موضوع كه آيا صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد عاري از
تحريف بااهميت ناشي از تقلب يا اشتباه است يا خ ير. دستيابي به اين هدف حسابرس را
قادر مي سازد تا براساس استانداردهاي حسابرسي درباره اينكه آيا صورتهاي مالي از
تمام جنبه هاي با اهميت، طبق استانداردهاي حسابداري تهيه شده است يا خير، اظهارنظر
كند و با توجه به يافته هاي خود ، نسبت به تهيه و ارائه گزارش در مورد صورتهاي مالي
اقدام نمايد .

4 حسابرس با جمع آوري شواهد كافي و مناسب براي كاهش خطر حسا برسي
به سطح ي پايين و قابل پذيرش ، اطمينان معقول كسب مي كند 5. خطر حسابرسي بدان
معني است كه حسابرس در شرايطي كه صورتهاي مالي حاوي تحريف با اهميت است
اظهار نظر نامناسب ارائه كند . خطر حسابرسي، تابعي از خطرهاي تحريف بااهميت و
خطر عدم كشف است 6.

اهميت و خطر حسابر سي در تمام مراحل حسابرسي به
خصوص در مراحل زير، مورد توجه قرار م يگيرد:

، الف. تشخيص و ارزيابي خطرهاي تحريف بااهميت 7
ب. تعيين ماهيت، زما نبندي اجرا و ميزان روشهاي حسابرسي لازم 8، و
. 4. استاندارد حسابرسي 200 ، “اهداف كلي حسابرس مستقل و انجام حسابرسي طبق استانداردهاي حسابرسي” ، بند 11
. 5. استاندارد حسابرسي 200 ، بند 17
6. استاندارد حسابرسي 200 ، بند 13 (پ).
7. استاندارد حسابرسي 315 ، “شناخت واحد تجاري و محيط آن و برآورد خطرهاي تحريف با اهميت”.
8. استاندارد حسابرسي 330 ، “روشهاي حسابرسي در برخورد با خطرهاي برآوردي”.
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي

( ( تجديد نظر شده 1391
11
پ. ارزيابي اثر تحريفهاي اصلاح نشده (در صورت وجود ) بر صورتهاي مالي 9 و بر
. اظهارنظر در گزارش حسابرس 10
تعيين سطح اهميت و اهميت در اجرا هنگام برنامه ريزي حسابرسي
( ملاحظات خاص واحدهاي بخش عمومي ( رك: بند 9
ت- 2. مراجع قانون گذاري و دستگاههاي نظارتي اغلب از جمله استفاده كنندگان اصلي
صورتهاي مالي واحدهاي بخش عمومي بشمار مي روند. علاوه بر اين، صورتهاي مالي
ممكن است براي اتخاذ تصميما تي غير از تصميمات اقتصادي نيز مورد استفاده قرار
گيرد.

بنابراين، تعيين سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد (و
در صورت لزوم، سطح يا سطوح اهميت براي گروه معاملات، مانده حسابها و موارد
افشاي خاص ) در حسا برسي صورتهاي مالي يك واحد بخش عمومي ، تحت تأثير
الزامات قانوني ، مقرراتي و يا ساير الزامات و نيازهاي اطلاعا ت مالي مراجع قانون گذاري
و عموم مردم در رابطه با برنام ههاي بخش عمومي، قرار مي گيرد.
بكارگيري معياره اي مشخ ص به منظور تعيين سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك
( مجموعه واحد ( رك: بند 9

ت- 3. تعيين سطح اهميت مستلز م اعمال قضاوت حرفه اي است . اغلب درصد معين ي از يك
معيار به عنوان نقطه شروع در تعيين سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك
مجموعه واحد، در نظر گرفته مي شود. عواملي كه ممكن است انتخاب يك معيار م ناسب
براي اين منظور را تحت تأثير قرار دهد عبارت است از:

اجزاي صورتهاي مالي (مانند داراييها، بدهيها، حقوق صاحبان سرمايه، درآمدها و 
هزينه ها)،
. 9. استاندارد حسابرسي 450
10 . استاندارد حسابرسي 700 ، ”گزارشگري نسبت به صورتهاي مالي“.
استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391

12
اقلامي كه مورد توجه ويژه استفاده كنندگان از صورتهاي مالي يك واحد تجاري قرار 
دارد (به عنوان مثال ، استفاد ه كنندگان ممكن است براي ارزيابي عملكرد مالي، بر
ميزان سود، درآمد يا خالص داراييها تمركز نمايند)،
ماهيت واحد تجاري ، موقعيت آن در چرخه عمر ، نوع صنعت و محيط اقتصادي كه 
واحد تجاري در آن فعاليت مي كند،

ساختار مالكيت واحد تجاري و روشهاي مورد استفاده براي تأمين م الي (به عنوان 
مثال، چنانچه واحد تجاري صرفا از طريق استقراض تامين مالي نمايد و نه از طريق
افزايش سرمايه ، در اين صورت استفاده كنندگان صورتهاي مالي ممكن است به
داراييها و ادعاهاي نسبت به آنها بيشتر از ميزان سود توجه داشته باشند)، و
نوسان نسبي معيار مورد نظر. 

ت- 4. نمونه معيارها يي كه با توجه به شرايط واحد تجاري مي تواند مناسب باشد، شامل اقلام
صورت سود و زيان از قبيل سود قبل از ماليات ، جمع درآمدها ، سود ناخالص، جمع
هزينه ها و يا جمع حقوق صاحبان سرمايه يا خالص داراييها است.

در واحدهاي تجاري
انتفاعي اغلب سود قبل از ماليات ناشي از عمليات در حال تداوم به عنوان معيار مورد
استفاده قرار مي گيرد. زماني كه سود قبل از ماليات ناشي از عمليات در حال تداوم نوسان
زيادي داشته باشد استفاده از معيارها ي ديگري همچون سود ناخالص يا جمع درآمدها
ممكن است مناسب تر باشد.

ت- 5. در رابطه با معيار انتخاب شده ، داده هاي مالي مورد استفاده معمولاً شامل عملكرد مالي و
وضعيت مالي مربوط به دوره هاي گذشته، آخرين عملكرد مالي و وضعيت مالي مربوط به
دوره مورد رسيدگي ، بودجه ها يا پيش بيني هاي انجام شده براي دوره مورد رسيدگي و
همچنين تعديلات انجام شده بابت تغ ييرات با اهميت در محيط واحد تجاري (به عنوان
مثال، تحصيل يك واحد تجاري عمده ) و شرايط صنعت يا محيط اقتصادي محل فعاليت
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391

13
واحد تجاري مي باشند. براي مثال، به عنوان يك نقطه شروع، در صورتي كه سطح
اهميت براي ص ورتهاي مالي يك واحد تجاري خاص بر حسب درصدي از سود قبل از
ماليات ناشي از عمليات درحال تداوم تعيين م ي شود، ايجاد شرايطي كه منجر به افزا يش
يا كاهش غي ر منتظره اين سود م ي شود ممكن است حسابرس را متقاعد سازد كه به منظور
تعيين سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد ، استفاده از مبلغ
تعديل شده سود قبل از ماليا ت ناشي از عمليات درحال تداوم بر مبناي نتايج گذشته
مناسب تر است.

ت- 6. سطح اهميت، به صورتهاي مالي كه حسابرس نسبت به آن گزارش ارائه م ي دهد، مربوط
مي شود. چنانچه صورتهاي مالي براي دوره گزارشگري مالي بيشتر يا كمتر از 12 ماه تهيه
شود (براي مثال در مواردي كه يك واحد تجاري جديد تأسيس مي شود يا واحد تجاري
سال مالي خود را تغيير مي دهد)، سطح اهميت، براي صورتهاي مالي تهيه شده براي آن
دوره مالي تعيين مي شود.

ت- 7. تعيين درصدي از يك معيار انتخابي مستلزم اعمال قضاوت حرفه اي است . بين درصد
تعيين شده و معيار انتخابي، رابطه اي وجود دارد بدين ترتيب كه درصد بكار رفته براي
سود قبل از ماليات ناشي از عمليات در حال تداوم معمولاً از درصد بكار رفته براي
جمع درآمدها بيشتر خواهد بود .

به عنوان مثال، حسابرس ممكن است پنج درصد سود
قبل از ماليات ناشي از عمليات در حال تداوم را براي يك شركت توليدي مناسب بداند
در حالي كه ممكن است يك درصد جمع درآمدها يا جمع هزينه ها را براي يك واحد
غيرانتفاعي مناسب تشخيص دهد . با اين وجود ، با توجه به شرايط موجود، ممكن است
بكارگيري درصدهاي بالاتر يا پايين تر مناسب باشد.
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
14
ملاحظات خاص واحدهاي تجاري كوچك
ت- 8. در شرايط ي كه سود قبل از ماليات ناشي از عمليات در حال تداوم يك واحد تجاري
همواره با سود حقيقي آن تفاوت داشته باشد

(به عنوان مثال ، در مواردي كه يك مدير –
مالك، بخش عمد ه اي از سود قبل از ماليات را به صورت حقوق و مزايا برداشت نمايد )
معيار ديگري (مانند سود قبل از حقوق و مزايا و ماليات) مي تواند مناسب تر باشد.
ملاحظات خاص واحدهاي بخش عمومي

ت- 9. در حسابرسي واحدهاي بخش عمومي، جمع هزينه ها يا خالص هزينه ها (هزينه ها منهاي
درآمدها يا مخارج منهاي د ريافتيها) ممكن است معيار مناسبي براي ارزيابي فعاليتهاي
يك برنامه باش د. در مواردي كه واحد بخش عمومي مسئوليت حفاظت از دار اييهاي
عمومي را بر عهده دارد، ممكن است داراييها معيار مناسبي براي تعيين سطح اهميت
باشد.

( سطح يا سطوح اهميت براي گروه معاملات، مانده حسابها يا موارد افشاي خاص ( رك: بند 9
ت- 10 . در برخي موارد ممكن است گروههاي معاملات، م انده حسابها يا موارد افشاي خاصي
وجود داشته باشد كه انتظار رود تحريفهاي كمتر از سطح اهميت براي صورتهاي مالي
به عنوان يك مجموعه واحد در آنها، بر تصميمات استفاده كنندگان صورتهاي مالي مؤثر
باشد. عواملي كه م يتواند به تشخيص اين موارد كمك كند به شرح زير است:

قوانين، مقررات يا چارچوب گزارشگري مالي موثر بر انتظارات استفاده كنندگان در 
زمينه اندازه گيري يا افشا ي اقلام خاص (به عنوان مثال ، معاملات با اشخاص وابسته،
و حقوق و مزاياي مديران اجرايي و اركان راهبري واحد تجاري).
موارد افشا ي اصلي با توجه به صنعتي كه واحد تجار ي در آن فعاليت مي كند (مانند 
هزينه هاي تحقيق و توسعه در يك شركت دارويي).

استاندارد حسابرسي 320
اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي
( ( تجديد نظر شده 1391
15
اينكه آيا به جنبه هاي خاصي از فعاليت واحد تجاري كه به طور جداگانه در 
صورتهاي مالي افشا شده است توجه خاصي مي شود يا خير (مانند يك واحد تجاري
تازه تحصيل شده).

ت- 11 . حسابرس به منظور ارز يابي وجود گروههاي معاملات، مانده حسابها يا موارد افشاي
واجد خصوصيات بند ت – 10 ، با توجه به شرايط خاص واحد تجاري ممكن است كسب
اطلاع از ديدگاهها و انتظارات اركان راهبري و مديريت واحد تجاري را مفيد تشخيص
دهد.

( اهميت در اجرا ( رك: بند 10
ت- 12 . برنامه ريزي حسابرسي صرفاً با هدف كش ف تحريفهايي كه به تنهايي با اهمي ت هستند

، به
منزله ناديده گرف تن اين واقعيت است كه مجموع تحريفهاي به تنهايي بي اهميت ، ممكن
است منجر به تحريف با اهميت صورتهاي مالي شود و علاوه بر آن حاشيه اطميناني براي
تحريفهاي احتمالي كشف نشده در نظر گرفته نمي شود.

اهميت در اجرا (كه طبق تعريف
مي تواند يك يا چند مبلغ باشد) بدين منظور تعيين مي شود كه احتمال فزوني مجموع
تحريفهاي كشف نشده و اصلاح نشده در صورتهاي مالي نسبت به سطح اهميت براي
صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد را به سطح پايين و مناسبي كاهش دهد .

به
همين ترتيب ، اهميت در اجرا در رابطه با سطح اهميت تعيين شده براي گروههاي
معاملات، مانده حسابها يا موارد افشاي خاص بدين منظور تعيين مي شود كه احتمال
فزوني مجموع تحريفهاي كشف نشده و اصلاح نشده

در آنها نسبت به س طح اهميت
تعيين شده براي آن گروه معاملات ، مانده حسا بها يا موارد افشاي خاص به سطح پايين و
مناسبي كاهش يابد. تعيين اهميت در اجرا يك محاسبه مكانيكي ساده نيست و مستلزم
اعمال قضاوت حرفه اي است . اهميت در اجرا تحت تأثير شناخت حسابرس از واحد
تجاري (كه طي اجراي روشهاي ارزيابي خطر ب ه روز مي شود ) و ماهيت و ميزان
استاندارد حسابرسي 320

اهميت در برنامه ريزي و اجراي عمليات حسابرسي

( ( تجديد نظر شده 1391
16
تحريفهاي شناسايي شده در حسابرس ي هاي قبلي و در نتيجه انتظارات حسابرس در رابطه
با تحريفهاي موجود در دوره جاري، قرار م يگيرد.
( تجديد نظر در سطح اهميت با پيشرفت كار حسابرسي (رك: بند 11
ت- 13 سطح اهميت براي صورتهاي مالي به عنوان يك مجموعه واحد (و در صورت لزوم،
سطح يا سطوح اهميت براي گروههاي معاملات، مانده حسابها يا موارد افشا ي خاص )

ممكن است به دليل تغيير در شرايط ،كه در جريان حسابرسي اتفاق مي افتد (براي مثال ،
تصميم به توقف بخش عمده اي از فعاليت واحد تجاري )، كسب اطلاعات جديد و يا
تغيير در شناخت حسابرس از واحد تجاري و عمليات آن كه خود در نتيجه اجراي
روشهاي حسابرسي حاصل شده است

، نياز به تجديد نظر داشته باشد . به عنوان مثال ، اگر
با پيشرفت كار حسابرسي انتظار رود نتايج مالي واقعي با نتايج مالي پيش بيني شده براي
پايان دوره (كه در ابتدا براي تعيين سطح اهميت براي صورتهاي مالي ب ه عنوان يك
مجموعه واحد ، مورد استفاده قرار گرفته است ) تفاوت قابل ملاحظه اي د اشته باشد ، لازم
است حسابرس در سطح اهميت تجديد نظر نمايد.