معیارهایی برای آزمون­های گسترده

گرچه این روشهای آزمون گسترده همه کارهایی را در بر نمی­گیرد که ممکن است حسابرسان در جریان حسابرسی انجام دهد، اما نمونه­هایی از چگونگی اجرای آزمونهای گسترده را در مورد اقلام گوناگون، ارائه می­دهد. پُر واضح است که فرمول خاصی برای این که دقیقاً چه کاری و در چه زمانی انجام شود، وجود ندارد.

به هر حال، بین شواهد اولیه (و خطرهای مربوط به آن) و آزمونهای گسترده انتخابی، روابطی منطقی و معقول وجود دارد.

معیارهای لازم برای انتخاب این آزمونها را می­توان به شرح زیر خلاصه کرد. آزمونهای گسترده باید:

• مستقیم باشد. بطور مستقیم به خطر مورد رسیدگی مربوط باشد یعنی، قابل اعتماد، مربوط و سودمند باشد).

• کارآمد باشد. بیش از لزوم به زمان و هزینه نیاز نداشته باشد.

• امکان­پذیر باشد. در توان حسابرس (یا کارشناس در خدمت حسابرس) باشد؛ یعنی، با بکارگیری فنون مناسب حسابرسی، قابل دستیابی باشد.

برای مثال، حسابرسان شرکت نسترن دشت می­خواستند وضعیت تاسیسات و تسهیلات موجود در مزارع گوسپند را آزمون کنند. آنان می­توانستند زمان ساخت همه ساختمانها، دیوارکشی­ها و غیره را پیدا کنند؛ عمر هر یک را تعیین و آن عمر را با عمر مفید مورد انتظار هر دارایی مقایسه نمایند؛ کل هزینه تعمیر و نگهداشت هر یک را محاسبه کنند؛ و کفایت این مخارج را ارزیابی نمایند. چرا به جای این همه کار، نروند و از نزدیک آنها را مشاهده نکنند؟